جلد 38 -
جلد 38 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Gorgi Z, Jamshidimanesh M. Predictive Factors of Sexual Compatibility in Married Women Referring to Selected Health Centers in Tehran, Iran. IJN 2025; 38 (S1 )
URL: http://ijn.iums.ac.ir/article-1-3870-fa.html
URL: http://ijn.iums.ac.ir/article-1-3870-fa.html
گرجی زهرا، جمشیدی منش منصوره. عوامل پیشگوییکننده سازگاری جنسی زنان متأهل مراجعهکننده به مراکز سلامت منتخب دانشگاه علوم پزشکی ایران در شهر تهران. نشریه پرستاری ایران. 1404; 38 (S1 )
1- گروه مامایی و بهداشت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران ایران.
2- گروه مامایی و بهداشت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران ایران. ،jamshidimanesh@yahoo.com
2- گروه مامایی و بهداشت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران ایران. ،
چکیده: (1149 مشاهده)
زمینه و هدف سازگاری جنسی یکی از عناصر مهم در شکل گیری عملکرد جنسی است و درک زوجین از سازگاری جنسی رضایت جنسی را پیشگویی میکند. وجود تعادل در سازگاری جنسی بین زوجین عامل مهم در ادامه زندگی زناشویی به حساب میآید. بهدلیل چند بعدی بودن مفهوم سازگاری جنسی، به نظر میرسد این نوع از سازگاری با بسیاری از عوامل مرتبط باشد اما این موضوع از سوی محققین مورد توجه کمی قرار گرفته است. به همین منظور هدف از مطالعه حاضر تعیین عوامل مرتبط با سازگاری جنسی زنان متأهل مراجعهکننده به مراکز سلامت منتخب دانشگاه علوم پزشکی ایران در شهر تهران بود.
روش بررسی مطالعه حاضر از نوع مقطعی بود. 300 نفر از زنان متأهل تحت پوشش مراکزجامع سلامت وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران با روش نمونهگیری چند مرحلهای وارد مطالعه شدند. شرکتکنندگان از 14 مرکز سلامت از میان مراکز و پایگاههای تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی ایران بودند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه جمعیتشناسی و پرسشنامه سازگاری جنسی با همسر بود. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از از نرمافزارSTATA نسخه 14 که در آمار توصیفی دادهها با استفاده از فراوانی و درصد و برای متغیرهای کیفی، میانگین و انحرافمعیار یا میانه و دامنه میان چارکی برای دادههای کمی بهترتیب استفاده شد. برای تحلیل دادهها از من ویتنی و کروسکال والیس و رگرسیون خطی چند متغیره استفاده شد.
یافتهها میانگین نمره سازگاری جنسی با شغل زنان و همسران زنان که دارای نوبت کاری شب بودند ارتباط معنیدار داشت و بهترتیب شامل [2/32- ، 61/3- :CI (P=0/04, B=-14/84)] و [CI:28/2-88/2 , (B=12/23, P=0/01)] بود. میانگین نمره سازگاری جنسی زنان با سابقه مصرف سیگار و یا قلیان توسط همسران آنها ارتباط معنیدار داشت [0/31-,13/47-:B=6/57, P=0/03, CI]. داشتن اتاق خواب خصوصی و جدا با سازگاری جنسی ارتباط معنیدار داشت [ 3/87, 8/72:B=7/86, P=0/01, CI]. تعداد رابطه جنسی با سازگاری جنسی نیز دارای ارتباط معنیدار بود [ CI:29/37, 11/60 ,B=20/48, P=0/001].
نتیجهگیری مطالعه حاضر نشان داد زنان و یا همسران آنها که شغلهای با نوبت کاری شب داشتند، بیشتر در معرض ناسازگاری جنسی بودند. سابقه مصرف دخانیات و قلیان در همسران نیز سازگاری جنسی را کمتر کرده بود، درحالیکه سازگاری جنسی با داشتن اتاق خواب جدا برای زوجین و تعدد رابطههای جنسی بیشتر بود. تحصیلات زوجین و سن آنها با سازگاری جنسی رابطهای نداشت. به نظر میرسد متغیرهای فوق که با ناسازگاری جنسی زوجین در معرض شکنندگی هستند به مشاوره مامایی، زوجدرمانی و یا خانوادهدرمانی نیاز مبرم دارند که آگاهی کارکنان شاغل در حرفههای فوق ضروری است. همچنین خلأ مطالعات کیفی در زمینه راهکارهای مناسب برای کاهش ناسازگاری جنسی زوجین محسوس است.
روش بررسی مطالعه حاضر از نوع مقطعی بود. 300 نفر از زنان متأهل تحت پوشش مراکزجامع سلامت وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران با روش نمونهگیری چند مرحلهای وارد مطالعه شدند. شرکتکنندگان از 14 مرکز سلامت از میان مراکز و پایگاههای تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی ایران بودند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه جمعیتشناسی و پرسشنامه سازگاری جنسی با همسر بود. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از از نرمافزارSTATA نسخه 14 که در آمار توصیفی دادهها با استفاده از فراوانی و درصد و برای متغیرهای کیفی، میانگین و انحرافمعیار یا میانه و دامنه میان چارکی برای دادههای کمی بهترتیب استفاده شد. برای تحلیل دادهها از من ویتنی و کروسکال والیس و رگرسیون خطی چند متغیره استفاده شد.
یافتهها میانگین نمره سازگاری جنسی با شغل زنان و همسران زنان که دارای نوبت کاری شب بودند ارتباط معنیدار داشت و بهترتیب شامل [2/32- ، 61/3- :CI (P=0/04, B=-14/84)] و [CI:28/2-88/2 , (B=12/23, P=0/01)] بود. میانگین نمره سازگاری جنسی زنان با سابقه مصرف سیگار و یا قلیان توسط همسران آنها ارتباط معنیدار داشت [0/31-,13/47-:B=6/57, P=0/03, CI]. داشتن اتاق خواب خصوصی و جدا با سازگاری جنسی ارتباط معنیدار داشت [ 3/87, 8/72:B=7/86, P=0/01, CI]. تعداد رابطه جنسی با سازگاری جنسی نیز دارای ارتباط معنیدار بود [ CI:29/37, 11/60 ,B=20/48, P=0/001].
نتیجهگیری مطالعه حاضر نشان داد زنان و یا همسران آنها که شغلهای با نوبت کاری شب داشتند، بیشتر در معرض ناسازگاری جنسی بودند. سابقه مصرف دخانیات و قلیان در همسران نیز سازگاری جنسی را کمتر کرده بود، درحالیکه سازگاری جنسی با داشتن اتاق خواب جدا برای زوجین و تعدد رابطههای جنسی بیشتر بود. تحصیلات زوجین و سن آنها با سازگاری جنسی رابطهای نداشت. به نظر میرسد متغیرهای فوق که با ناسازگاری جنسی زوجین در معرض شکنندگی هستند به مشاوره مامایی، زوجدرمانی و یا خانوادهدرمانی نیاز مبرم دارند که آگاهی کارکنان شاغل در حرفههای فوق ضروری است. همچنین خلأ مطالعات کیفی در زمینه راهکارهای مناسب برای کاهش ناسازگاری جنسی زوجین محسوس است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
