نشریه پرستاری ایران

  زمینه و هدف: اختلالات خواب از جمله اختلالات شایع در بارداری می‌باشد زیرا حاملگی در نتیجه تغییرات فیزیولوژیک، هورمونی و جسمی از طرق مختلفی بر خواب زنان اثر می‌گذارد.

  روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی می‌باشد که با هدف کلی تعیین فراوانی اختلالات خواب در اواخر بارداری و ارتباط آن بر طول لیبر و نوع زایمان در بیمارستان فیروزآبادی شهر تهران در سال 1385 انجام پذیرفته است. در این پژوهش، جمعاً 151 زن که در مدت انجام نمونه‌گیری جهت زایمان در اتاق زایمان بیمارستان فیروز آبادی بستری گردیده و پس از پذیرش، در اتاق زایمان یا اتاق عمل آن بیمارستان زایمان نمودند، شرکت داده شدند. جهت گردآوری داده‌ها از پرسشنامه و به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آماری توصیفی و استنباطی با نرم افزار SPSS استفاده گردید.

  یافته ها: نتایج پژوهش بیانگر این مسأله بود که فراوانی اختلالات خواب در دوران بارداری به‌طور قابل توجهی بیشتر از دوران قبل از بارداری می‌باشد، به‌طوری‌که حدود 95 درصد زنان دارای حداقل یک نوع اختلال خواب در بارداری بوده‌اند و شایع‌ترین اختلال به ترتیب صبح زود بیدار شدن و بیدار شدن ضمن شب بود و کم‌ترین شیوع مربوط به خرخر در خواب بود. از نظر نمونه‌ها شایع ترین مشکلی که در ماه آخر بارداری در بروز اختلالات خواب مؤثر بوده شامل تکرر ادرار در 70 درصد موارد و پس از آن کمردرد در 52 درصد موارد و کمترین عامل مؤثر تورم حفره‌های بینی و مشکل تنفسی و نیز احساس ناخوشی عمومی (هر یک در 13 درصد موارد) بود.

  بحث و نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش ارتباطی میان اختلالات خواب با طول لیبر و نیز نوع زایمان نشان نداد. به‌علت متفاوت بودن طول لیبر در زنان نخست زا و چندزا، ارتباط بین اختلالات خواب و طول لیبر در دو گروه زنان نخست زا و چندزا به‌طور مجزا نیز مورد سنجش قرار گرفت ولی ارتباط آماری معنی‌داری در هیچ گروه وجود نداشت.