زمینه و هدف یکی از نگرانی‌های پرستاران و پزشکان تبعیت بیماران قلبی از درمان تجویزشده است. در ایران آمار دقیقی از میزان تبعیت بیماران دارای استنت عروق کرونر از درمان دردسترس نیست و طبقه‌بندی خطر بیماری قلبی‌عروقی در این بیماران بررسی نشده است. این مطالعه باهدف تعیین ارتباط بین تبعیت از درمان و خطر بیماری قلبی‌عروقی در بیماران با استنت عروق کرونر قلبی انجام شده است.
روش بررسی این مطالعه یک مطالعه مقطعی‌توصیفی است که از تیر تا شهریور سال 1400 و در بیمارستان شهید مدنی تبریز انجام شد. 200 بیمار که طی 1 سال گذشته تحت اقدام مداخله کرونر قلبی قرار گرفته بودند به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده وارد مطالعه شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌های اطلاعات فردی اجتماعی، تبعیت از درمان و مقیاس خطر فرامینگهام استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 تحلیل شدند. در آمار توصیفی از توزیع فراوانی و جهت مقایسه متغیرهای مطالعه از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون‌ تی و تحلیل واریانس یک‌طرفه استفاده شد.
یافته‌ها میانگین سنی بیماران 10/62±61/6 بود. بیشتر بیماران مرد (60/5 درصد) و متأهل (68 درصد) بودند. میانگین نمره تبعیت از درمان در بین بیماران 8/48±41/50 بود که نشان‌دهنده وضعیت متوسط تبعیت ایشان از درمان بود. بیماران در قسمت‌های رعایت رژیم غذایی و داشتن فعالیت منظم نسبت به رعایت رژیم دارویی وضعیت نامناسبی داشتند، به‌طوری‌که بیشتر آن‌ها از غذای پرچرب استفاده می‌کردند (87 درصد) و کمترین فعالیت ورزشی در هفته را داشتند (92/4 درصد)، اما داروهای تجویزشده را به موقع مصرف می‌کردند (70/3 درصد). براساس نمره فرامینگهام، مردان 2 برابر بیشتر از زنان در معرض خطر ابتلا به بیماری قلبی‌عروقی بودند و به‌طورکلی بین تبعیت از درمان و خطر بیماری قلبی‌عروقی در بیماران استنت‌گذاری‌شده ارتباط معنی‌داری وجود داشت، به‌طوری‌که با افزایش تبعیت از درمان در بین بیماران از خطر بیماری قلبی‌عروقی طی 10 سال آینده در ایشان کاسته می‌شود (P<0/001 و r=0/250).
نتیجه‌گیری باتوجه‌به اینکه بین تبعیت از درمان و خطر بیماری قلبی‌عروقی در بیماران استنت‌گذاری‌شده ارتباط معنی‌داری وجود دارد و با عنایت بر اینکه این بیماران تبعیت از درمان ضعیفی در رعایت رژیم غذایی کم چرب و فعالیت منظم روزانه داشتند، بنابراین پیشنهاد می‌شود پرستاران در برنامه‌های آموزش به بیمار خود بر رعایت رژیم غذایی کم چرب و داشتن فعالیت منظم روزانه توسط بیماران تأکید کنند و به شناسایی موانع تحقق این امر بپردازند، تا بدین وسیله با افزایش تبعیت بیماران از درمان، خطر بیماری قلبی‌عروقی طی 10 سال آینده در ایشان کاسته شود.