نشریه پرستاری ایران

  زمینه و هدف: دمای بدن از مناطقی مانند شریان ریوی، رکتال، دهان، زیربغل و اخیراً از طریق پردۀ تمپان (مجرای گوش) قابل کنترل است. روش تمپانیک با این‌که یک روش آسان، غیرتهاجمی و سریع می باشد اما صحت و دقت این روش مورد سئوال است. هدف این مطالعه تعیین صحت دمای تمپانیک در مقایسه با دمای رکتال و همچنین دقت آن در اندازه گیری متوالی (دوبار) بود.

  روش بررسی: مطالعه از نوع توصیفی- مقایسه ای بود. جامعه پژوهش، بیماران 85-16 ساله بستری در بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) بودند که تعداد 336 نفر به روش متوالی انتخاب شدند. برای اندازه گیری دمای تمپانیک از دماسنج ترمواسکن براون مدل 6020 و برای اندازه گیری دمای رکتال از دماسنج دیجیتالی مدل 9380226 M استفاده شد.

  یافته ها: تست تی زوج نشان داد، اختلاف میانگین دمای تمپانیک راست و چپ با میانگین دمای رکتال از نظرآماری معنی دار است (0001/0 P< ). اختلاف میانگین دمای تمپانیک راست در اندازه گیری بار اول با میانگین اندازه گیری بار دوم (172/0 P= )، اختلاف میانگین دمای تمپانیک چپ در اندازه گیری اول با اندازه گیری دوم (100/0 P= ) و همچنین اختلاف میانگین دمای تمپانیک راست با میانگین دمای تمپانیک چپ (500/0 P= ) معنی دار نبودند. آنالیز "بْلند و آلتمنْ" نشان‌داد، به طور متوسط دمای رکتال ºC 23/0 بیش از دمای تمپانیک بوده است. اختلاف بسیار کمی بین میانگین دوبار اندازه گیری متوالی دمای تمپانیک راست ( ºC 0 2/0 ) و چپ ( ºC 0 2/0 ) وجود داشت. همبستگی بالا و معنی داری بین دمای رکتال با دمای تمپانیک راست (78/0 r= ، 0001/0 P< ) و همچنین با دمای تمپانیک چپ (84/0 r= ، 0001/0 P< ) وجود داشت.

  نتیجه گیری: علی رغم وجود همبستگی بالا بین دمای رکتال با دمای تمپانیک، اختلاف این دو از لحاظ آماری و بالینی معنی‌دار بود، همچنین حساسیت کنترل به روش تمپانیک در غربالگری بیماران تب دار در مقایسه با دمای رکتال پایین و غیر قابل قبول بود. بنابراین یافته ها حاکی از آن بود که دمای تمپانیک نمی تواند دمای رکتال را با توافق بالا منعکس کند. البته به علت دقت قابل قبول و خطای پایین، می توان از روش تمپانیک برای اندازه گیری دمای بدن بیماران نه به عنوان جایگزین برای روش رکتال استفاده نمود.