نشریه پرستاری ایران

  زمینه و هدف: در مراکز و مجموعه‌های مراقبت بهداشتی، پرستاران بزرگترین گروه را شکل می‌دهند. نظام‌‌‌‌های اطلاعات پرستاری برای بهبود عملکرد پرستاری، افزایش دانش پرستاری و فراهم کردن داده‌ها و اطلاعات مورد نیاز پرستاری دارای اهمیت فراوان هستند و تعیین مجموعۀ حداقل داده‌های پرستاری نخستین گام برای توسعه یک نظام‌‌‌ اطلاعات پرستاری می‌باشد. با توجه به نبود مجموعۀ حداقل داده‌های پرستاری در ایران این پژوهش با هدف بررسی نیازهای مربوط به مجموعۀ حداقل داده‌های پرستاری و ارائه پیشنهاد برای نظام مراقبت بهداشتی درمانی ایران انجام شده است.

  روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی از نوع کاربردی می‌باشد که در سال 1388 انجام گرفت. پس از مطالعه متون و بررسی مجموعۀ حداقل داده‌های پرستاری در کشورهای مختلف، عناصر داده‌ای پرستاری در این مجموعه داده در چک لیستی پایا و روا گردآوری شده و در اختیار شرکت‌کنندگان برای تعیین اولویت قرار گرفت. اولویت نیازها با چهار گزینه اولویت اول، دوم، سوم و بدون اولویت مشخص شدند. در نهایت با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 5/16، میانگین اولویت‌ها محاسبه شده و مواردی که بالای 80 درصد یعنی میانگین 4/2 را کسب کرده‌اند انتخاب شدند.

  یافته‌ها: نتایج نشان داد که اغلب عناصر داده‌ای به جز "وضعیت اقامت (34/2)"، " تاریخ شروع کار پرستار(36/2)"، "تعداد بیمار یا مددجو "(نسبت بیمار به پرسنل (32/2)"، "تاریخ پایان کار پرستار(29/2)"، "نوع نظام‌‌‌ بازپرداخت هزینه(23/2)"، "جنس پرستار(05/2)" و "بودجه بخش پرستاری(97/1)"، همگی از دیدگاه شرکت‌کنندگان به عنوان نیاز برای سیستم های اطلاعات پرستاری شناخته شده و دارای اولویت بودند.

  نتیجه‌گیری کلی: عناصر داده‌ای در سه سطح عناصر داده‌ای مربوط به مراقبت پرستاری (5 عنصر داده‌ای)، بیمار (14 عنصر داده‌ای) و ارائهْ خدمات بخش پرستاری(14 عنصر داده‌ای) و بر اساس اولویت‌بندی شرکت‌کنندگان برای نظام مراقبت بهداشتی درمانی ایران پیشنهاد و ارائه شده‌اند. در نهایت تعیین پایایی و روایی محتوای مجموعۀ داده، آموزش پرستاران و مطالعات جامع‌تر در خصوص استفاده بالینی از این مجموعه داده توصیه شد.