نشریه پرستاری ایران

    زمینه و هدف: موفقیت در زمینه احیاء به عامل زمان بستگی دارد، به طوری که هر دقیقه تأخیر در شروع احیا 4 درصد شانس زنده ماندن بیماران را کاهش می دهد. این پژوهش با هدف تعیین ارتباط فاصله زمانی بین اعلام کد احیا تا شروع عملیات توسط گروه کد با نتایج حاصل از آن انجام شد.

  روش بررسی: این مطالعه مقطعی بود. تعداد 327 عملیات احیاء به روش سرشماری وارد مطالعه گردید و اطلاعات از طریق چک لیست حاوی مشخصات فردی و عملیات و نتایج احیاء جمع آوری شد و با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس و کای اسکوئر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

  یافته ها: نتایج نشان داد 9/49 درصد احیای موفق و 1/50 درصداحیا ناموفق بود که از موارد احیای موفق تنها 2/28 درصد از بیمارستان مرخص شدند و 8/71 درصد فوت کردند و در مجموع 06/14 درصد ترخیص شدند و 94/85 نفر فوت کردند. میانگین فاصله زمانی اعلام کد تا شروع عملیات احیا بر حسب دقیقه در احیای موفق 3/2 دقیقه و احیای ناموفق 27/2 دقیقه که با 001/0= P این اختلاف معنی دار بود. میانگین فاصله زمانی اعلام کد تا شروع احیاء بر حسب دقیقه در احیای موفق نهائی (ترخیص) 28/1 دقیقه و فوت شدگان 16/2 دقیقه بود که با 0 P @ ارتباط معنی دار بود.

  نتیجه گیری: براساس یافته ها احیای پایه باید حداکثر تا 4 دقیقه اول انجام و به دنبال آن احیای پیشرفته صورت بگیرد. بنابراین کاهش مدت زمان شروع عملیات احیا باعث دستیابی به نتایج بهتر خواهد شد. براساس نتایج تحقیق مشخص گردید، بین فاصله زمانی اعلام کد تا شروع عملیات احیاء و نتایج حاصل از آن ارتباط معنی دار وجود دارد.با توجه به اهمیت فاصله زمان در نتایج احیا بهتر است در مدیریت استراتژیک احیای قلبی ریوی امکاناتی از قبیل تهیه pager برای سرعت رسیدگی به بیمار و آموزش جهت افزایش مهارت تیم کد و تکمیل تجهیزات ترالی احیا برنامه‌ریزی شود.