نشریه پرستاری ایران

  اولین موقعیت شغلی پرستاران جدید الورود، نقش مهمی در شکل گیری ادراکات آنان در ارائه مراقبت، رضایت از شغل و حرفه پرستاری دارد. تجربیات پرستاران در اولین موقعیت شغلی، می تواند تصمیم آنان را مبنی بر ابقاء یا ترک موقعیت یا حرفه تحت تاثیر قرار دهد .

  این مطالعه توصیفی به منظور تعیین تجربیات پرستاران شاغل مشمول طرح نیروی انسانی در سه مورد انجام وظایف محوله، تعامل با پزشکان و پرستاران و رویارویی با شرایط واقعی کار در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران و شهیدبهشتی انجام گرفت. نمونه ها شامل 166 پرستار بودند که بین 2 تا 6 ماه از شروع کارشان به عنوان پرستار طرحی گذشته بود. انتخاب نمونه ها به صورت سرشماری بود. جمع آوری اطلاعات، از طریق استفاده از پرسشنامه خود ایفاء انجام شد.

  اکثریت پرستاران، نتایج مثبت از قبیل افزایش دانش و اطلاعات (5/74 درصد)، بهبود مهارت های عملی (5/72 درصد) و آموختن مهارت های جدید از همکاران (68 درصد) را از انجام وظایف محوله، بیان کردند. اکثریت پرستاران در تعامل با پزشکان و پرستاران، هم تجربیات مثبت و هم تجربیات منفی را توصیف کردند. در نتیجه رویارویی با شرایط واقعی کار و کار کردن در بیمارستان، 2/45 درصد از پرستاران پشیمانی از انتخاب شغل پرستاری و 9/43 درصد، از دست دادن انگیزه جهت کار کردن در بیمارستان را بیان کردند. همچنین 72 درصد از نمونه ها بیان کردند که تحصیلات دانشگاهی به میزان کم یا متوسط آنان را برای کار در بیمارستان آماده کرده بود.

  نتایج پژوهش، نقش همکاران را در کاهش استرس، فشار کار، هدایت پرستاران طرحی، عدم در نظر گرفتن مدت زمان دوره آشنا سازی کافی برای پرستاران طرحی و نیز افزایش فشارکاری را در آنان آشکار کرد. با توجه به نتایج، پیشنهاداتی از قبیل در نظر گرفتن دوره آشناسازی کافی و جامع، فراهم کردن حمایت کافی برای پرستاران جدیدالورود، داده شد.