نشریه پرستاری ایران

  زمینه و هدف: یکی از مسایل بحرانی و عمده زمان کنونی، برقراری محیط فیزیکی و اجتماعی سالم و مناسب برای کودکان که بزرگترین منابع ملی هر جامعه هستند، می‌باشد. زیرا عواملی که موجب بر هم زدن محیط زندگی کودک می‌شوند، می‌توانند سلامت وی را نیز تحت تاثیر قرار دهند. مشکلاتی از قبیل عملکرد نادرست خانواده، سوء‌رفتار، فقر، تک والدی، ‌سوء مصرف مواد توسط والدین و بی‌سرپرستی از جمله این عوامل می‌باشند که در اغلب موارد منجر به سپردن کودکان به مراکز نگهداری شبانه‌روزی می‌شوند. از سوی دیگر ورود به مراکز نگهداری شبانه روزی و زندگی در این محیط نیز کودکان را در معرض مشکلات اجتماعی و بهداشتی فراوانی قرار می دهد. با توجه به این مسئله مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت سلامت اجتماعی کودکان 11-7 ساله ساکن مراکز نگهداری شبانه روزی شهر تهران انجام شد،

  روش بررسی: مطالعه مقطعی و برروی 105 کودک (57 پسر و 48 دختر)درسال1385 انجام گرفت. در این پژوهش نمونه گیری از نوع سرشماری بوده و اطلاعات مورد نیاز در رابطه با سلامت اجتماعی کودکان از طریق مقیاس رفتار انطباقی واینلند و توسط مربیانی که بیشترین شناخت را از کودکان و رفتار آنها داشتند، جمع آوری گردید.

  یافته‌ها: نتایج بدست آمده نشان داد 7/45 درصد کودکان از نظر سلامت اجتماعی در حد متوسط بوده و حدود 1/19 درصد از نظر وضعیت سلامت اجتماعی آنان ضعیف بودند.آزمون کای اسکوئر نیز نشان داد بین سلامت اجتماعی و جنس (05/0 = P ) ارتباط معنی‌دار وجود داشت ولی بین سلامت اجتماعی و سن (462/0 = P )و سلامت اجتماعی با مدت زمان سکونت در مراکز(534/0 = P ) ارتباط معنی‌دار به دست نیامد.

  بحث و نتیجه­گیری: از آنجا که کودکان ساکن مراکز نگهداری شبانه‌روزی از نظر سلامت اجتماعی جزو گروههای پرخطر در جوامع محسوب می‌شوند لذا با توجه به یافته‌های بدست آمده در مطالعه حاضر و سایر تحقیقات انجام شده درکشورهای دیگر، توجه بیشتر و رسیدگی به وضعیت سلامت اجتماعی این گروه از کودکان ، همچنین انجام مطالعات بیشتر در خصوص بررسی عوامل مؤثر بر سلامت اجتماعی آنها توصیه می گردد.