نشریه پرستاری ایران

 غم انگیزترین تراژدی انسان معاصر اعتیاد به مواد مخدر است و متأسفانه جوانان عصر حاضر برای فرار از ناملایمات اجتماعی و فاصله طبقاتی و زندگی ماشینی به مواد مخدر پناه برده اند. اعتیاد بلای خانمان سوز و ناگواری است که در جوامع انسانی دارای اثرات جسمی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، اخلاقی و فرهنگی می باشد. اعتیاد بر مواد مخدر زنان نیز یکی از مسائل کشور است. مشکلات اعتیاد به مواد مخدر تنها به خود زن و خانواده وی محدود نمی شود، بلکه ضربات سنگین اقتصادی و اجتماعی بر پیکرجامعه تحمیل می نماید. از طرفی با شناسایی عوامل خطر می توان از اشاعه اعتیاد و در نتیجه پیدایش عوارض جلوگیری کرد و به اهداف پیشگیری دست یافت .

  در این مطالعه توصیفی تعداد 108 زن معتاد زندانی، در زندان اوین که در واقع کل جامعه موردنظر را تشکیل می دادند، مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه بود. جهت تجزیه و تحلیل آماری از آمار توصیفی استفاده شده است.

  طبق نتایج به دست آمده میانگین سن ی نمونه ها 92/33 سال بود. 5/25 درصد آنان دارای تحصیلات زیر دیپلم و 6/6 درصد آن ها مدرک دانشگاهی داشتند . از نظر بُعد خانوار، تعداد افراد خانواده از 2 نفر تا 22 نفر و میزان درآمد خانوادگی آن ها بین 000_/10 تا 000_/000_/2 تومان گزارش شده بود. 5/50 درصد از نمونه ها اظهار داشتند که شخصاً تامین کننده درآمد خانواده بوده اند و در 21 درصد، همسران سرپرستی آن ها را بر عهده داشتند. 42 درصد اولین فرد آشنا کننده آن ها با مواد مخدر را همسرانشان اعلام کردند و در 1/48 درصد خانه اولین مکان آشنایی با مواد مخدر گزارش شد.

  با توجه به نتایج حاصل از پژوهش و با در نظر گرفتن این حقیقت که اعتیاد زنان در همه اقشار، گروه ها و طبقات فردی، قومی، فرهنگی و اجتماعی می تواند بروز کند، پیشنهاد می شود که مداخله فعال بخش های مختلف جامعه برای پیشگیری از اعتیاد و درمان معتادان به ویژه در دختران و زنان انجام گیرد. از آنجا که این مطالعه در تهران انجام شد، پیشنهاد می شود که پژوهشی مشابه در شهرهای دیگر کشور صورت پذیرد و نتایج به دست آمده با یکدیگر مقایسه شوند.