زمینه و هدف: ایفای نقش مناسب مدیران پرستاری باعث افزایش تعهد حرفه ای و ارتقاء اعتماد به نفس در پرستاران خواهد شد. در حالیکه اهمیت رفتارهای مدیریتی و تأثیر این رفتارها بر روحیه پرستاران از مباحث مهم مدیریتی می باشد. هدف این تحقیق تعیین تأثیر ایفای نقش مربیگری توسط سوپروایزران بالینی بر روحیه پرسنل پرستاری میباشد.
روش بررسی: تحقیق حاضر از نوع نیمهتجربی است که به صورت قبل و بعد و در دو گروه شاهد و آزمون صورت گرفت. یکی از بیمارستانهای آموزشی شهر تهران به صورت تصادفی انتخاب شد. سپس 8 بخش داخلی-جراحی این بیمارستان به صورت تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمون و شاهد که هر یک شامل 4 بخش داخلی- جراحی بودند، تقسیم گردید. سوپروایزرانی که در دوره بهسازی مدیران شرکت کرده بودند به عنوان سوپروایزران گروه آزمون، نظارت بر بخشهای گروه آزمون را بر عهده داشتند، این سوپروایزران نیز به صورت تصادفی انتخاب شده بودند. 27 پرستار در هر دو گروه شاهد و آزمون انتخاب شدند. این پرستاران از نظر ویژگیهای فردی همسان بودند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه بررسی روحیه کاری پرستاران بود. برنامه ایفای نقش مربیگری در دو مرحله انجام شد: مرحله اول، آشناسازی مدیران پرستاری با برنامه بهسازی مدیریت و در مرحله دوم، بهسازی محیط با طراحی راهنمای به کارگیری نقش های مربیگری توسط سوپروایزران در نظارت بالینی. برنامه اجرای نقش مربیگری توسط سوپروایزران بالینی به مدت 16 هفته به طول انجامید. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه 2 قسمتی اطلاعات دموگرافیک و قسمت بررسی روحیه کاری پرستاران بود.
یافتهها: با استفاده از آزمون آماری مجذورکای تفاوت معنی داری بین دو گروه شاهد و آزمون از نظر ویژگیهای فردی (سن، جنس، وضعیت استخدامی و ...) مشاهده نشد. میانگین نمره روحیه پرستاران گروه آزمون قبل از مداخله 30/59 و بعد از مداخله 30/71 بود (001/0 P< ). در گروه شاهد میانگین نمره روحیه قبل از مداخله 33/69 و بعد از مداخله 07/64 بود (020/0 P< ). بدین ترتیب، ایفای نقش مربیگری توسط سوپروایزران بالینی باعث افزایش میانگین نمره روحیه پرستاران شده بود.
نتیجهگیری: یکی از راههای افزایش روحیه پرستاران به کارگیری روشهای اصولی نظارتی و رهبری است. لذا با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش میتوان ایفای نقش مربیگری توسط سوپروایزران بالینی را به عنوان یک روش نظارتی و رهبری نوین و اصولی پیشنهاد کرد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |