نشریه پرستاری ایران

  چکیده

  زمینه و هدف: از شایع‌ترین خطاهای پزشکی شناخته شده می‌توان به خطاهای دارویی اشاره کرد. از آنجایی که معیارهای اندازه گیری کارایی یک تئوری در حیطه ی پرستاری، کاربرد آن جهت کمک به تشریح، توصیف یا پیش بینی پدیده و همچنین توانایی آن در هدایت و جهت دهی به عملکرد ها به عنوان یک تئوری موقعیتی می باشد، مطالعه حاضر با هدف آزمون مدل نظری خطای انسانی ریزن در خطاهای دارویی پرستاران انجام شد.

  روش بررسی: در این مطالعه توصیفی – همبستگی در سال 1392، 150 پرستار شاغل در بخش های مختلف بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه ای شامل اطلاعات جمعیت شناسی، ابزار پیچیدگی مراقبت پرستاری والسکوئیز ( Velasquez Care Complexity ) ، پویایی کار سالیر ( Salyer Work Dynamic )، ارتباط پزشک- پرستار گیتل و همکاران ( Gittell et al Nurse-Physician Communication )، تعهد کاری مینیک و همکاران ( Minick et al Work Commitment ) ،جو یادگیری روبویک و همکاران ( Rybowiak et al Learning Climate ) و گزارش خطای دارویی ویکفیلد و همکاران ( Wakefield et al Medication error Reporting ) را برای تعیین عوامل فردی و سازمانی مرتبط با خطای دارویی براساس مدل خطای انسانی ریزن تکمیل کردند. برای تحلیل داده از نرم افزار SPSS نسخه ی 16 و LISREL نسخه 8/8 با روش تحلیل مسیر در سطح معناداری 01/0 استفاده گردید.

  یافته ها: اکثریت پرستاران ( 7/44 %) در محدوده ی سنی 40-31 سال قرار داشتند و تجربه ی کاری آنها بین 80/6 ± 10/10 سال بود. شاخصهای برازش مدل (GFI=0.99, RSMEA=0.00, = 4.83 RMR=0.65 ,CFI =1) نشان داد که مسیرهای در نظر گرفته شده جهت ارتباط بین متغیرها مناسب پیش بینی شده است. همبستگی بین متغیر جو یادگیری با تعهد کاری با ضریب استاندارد شده (40/0= r) و جو یادگیری با ارتباط پزشک - پرستار با ضریب استاندارد شده (20/0= r ) وجود داشت و بین بقیه متغیرها ارتباط معنی دار ی مشاهده نشد.