نشریه پرستاری ایران

  چکیده

  زمینه و هدف: افرادی که تحت عمل جراحی استومی قرار می گیرند با مشکلات متعدد جسمی، روانی و اجتماعی مواجه می شوند . از طرفی خودکارآمدی می تواند سبب پذیرفتن استومی، سازگاری با آن و بهبود کیفیت زندگی گردد. هدف مطالعه حاضر تعیین خودکارآمدی بیماران دارای استومی روده ای در ابعاد مختلف و بطور کلی بود.

  روش بررسی: این پژوهش مقطعی از نوع همبستگی بود. 84 بیمار دارای استومی مراجعه کننده به مراکز آموزشی درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران و انجمن استومی ایران با روش نمونه گیری در دسترس در مطالعه شرکت کردند. داده ها به وسیله فرم مشخصات فردی و مقیاس خودکارآمدی استومی جمع آوری و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 15 و محاسبه ی میانگین ها و انحراف معیارها تجزیه و تحلیل شد.

  یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمره خودکارآمدی برای هر یک از ابعاد مراقبتی (6/11 ± 8/ 55 ) و اجتماعی (2/13 ± 1/42)، همچنین نمره خودکارآمدی کل (6/22 ± 98) بدست آمد. بر اساس پاسخ های بیماران؛ بیشترین میانگین نمره کسب شده در بعد خودکارآمدی مراقبت از استومی، به گویه های "پیشگیری از خونریزی یا صدمه به استوما" 8/0 ± 5/4، "پیروی از توصیه های پرستاران متخصص استوما برای مراقبت از آن" (9/0 ± 5/4) و "پیروی از توصیه های پزشک در مورد مراقبت از استوما و الگوی تغذیه" (8/0 ± 5/4) و کمترین میانگین نمره کسب شده به گویه "مراقبت از استوما در هنگام بیماری" (4/1 ± 1/3) اختصاص یافت. در بعد خودکارآمدی اجتماعی نیز بیشترین و کمترین میانگین نمره کسب شده به ترتیب به گویه های "صحبت کردن با دوستان صمیمی درباره استوما" (4/1 ± 4) و "داشتن رضایت جنسی مانند قبل" (3/1 ± 8/1) مربوط شد.

  نتیجه گیری کلی : یافته های این مطالعه می تواند جهت ارتقاء دانش پرستاران مفید باشد تا بتوانند مداخلات آموزشی و حمایتی را برای بیمار و خانواده به اجرا درآورند.