BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://ijn.iums.ac.ir/article-1-1545-fa.html
1، یعقوب سروستانی2 ، خالد اصلانی3 ، رضا خجسته مهر4
2- دانش آموخته ی کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، گروه مشاوره ،دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
3- استادیار گروه مشاوره، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
4- دانشیار گروه مشاوره،دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
چکیده
زمینه و هدف : زندگی زناشویی به عنوان یکی از مهمترین عوامل تأثیر گذار بر عملکرد خانواده، از عوامل مختلفی تأثیر می پذیرد که این عوامل می تواند در زنان شاغل متفاوت باشد . بر این اساس پژوهش حاضر با هدف پیش بینی رضایت زناشویی بر حسب متغیرهای تعارض کار-خانواده، خانواده-کار و خودکارآمدی تعارض کار-خانواده، خانواده-کار در پرستاران زن متأهل بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در سال 1391 صورت گرفت.
روش بررسی : این مطالعه توصیفی و از نوع همبستگی بود. 240 پرستار زن متاهل از میان 8 بیمارستان وابسته به مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز به صورت نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند و مقیاس های تعارض کار-خانواده و خانواده-کار و خودکارآمدی تعارض کار-خانواده و خانواده-کار و رضایت زناشویی را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون در به نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته ها : بین تعارض کار-خانواده و خانواده-کار با رضایت زناشویی رابطه منفی وجود داشت(001/0 > p )، بین خودکارآمدی تعارض کار-خانواده و خودکارآمدی تعارض خانواده-کار با رضایت زناشویی، رابطه مثبت وجود داشت(001/0 > p ) و تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که تعارض خانواده-کار و خودکارآمدی تعارض کار-خانواده پیش بینی کننده های رضایت زناشویی در این پرستاران هستند.
نتیجه گیری کلی : با توجه به یافته ها توصیه می شود که پرستاران از دخالت دادن مسائل شغلی در مسئولیت های خانوادگی که منجر به کاهش رضایت از شغل، زندگی خانوادگی و سلامتی می شود پرهیز نموده و با معامله کردن بر سر هویت های نقش دوگانه خود بین آن ها توازن ایجاد کنند .
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
