نشریه پرستاری ایران

  زمینه و هدف: اضطراب می‌تواند باعث تغییر علائم حیاتی ، افزایش نیاز اکسیژن قلب و افزایش مرگ و میر مبتلایان به بیماری های قلبی شود. این مطالعه با هدف تعیین و مقایسه تأثیر ماساژ درمانی توسط پرستار و همراه بیمار بر اضطراب بیماران بستری در بخش های CCU انجام شد.

  روش بررسی : مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده با گروه کنترل، بر سه گروه 30 نفره (ماساژ توسط پرستار، ماساژ توسط همراه بیمار و گروه کنترل) از مردان بستری در بخش های CCU بیمارستان شهید بهشتی کاشان انجام شد. برای گروهای مداخله، ماساژ تمام بدن به مدت 60 دقیقه انجام شد و برای گروه کنترل مداخله‌ای انجام نشد. داده ها از طریق پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و ابزار اضطراب اسپیلبرگر جمع آوری و در نرم افزار SPSS نسخه 5/11 با استفاده از آزمون t و t زوج، آزمون کای دو، تست دقیق فیشر ، آزمون انالیز واریانس و آزمون توکی تجزیه و تحلیل شد.

  یافته­ها: میانگین اضطراب آشکار و نهان گروه های مداخله پس از ماساژ به صورت معنی داری کاهش یافت (001/0 P < ). با این حال، بین میانگین اضطراب آشکار و نیز نهان گروه ماساژ داده شده توسط پرستار و گروه ماساژ داده شده توسط همراه تفاوت معنی دار مشاهده نشد (05/0 P > ) اما میانگین اضطراب آشکار و نیز نهان این دو گروه با گروه کنترل تفاوت معنی دار داشت (05/0 P < ).

  نتیجه ­ گیری کلی: با توجه به تأثیر ماساژ در کاهش اضطراب بیمار، و معنی دار نبودن تفاوت بین ماساژ توسط پرستار و همراه بیمار ، می­توان توصیه نمود که از همکاری و مشارکت بستگان بیماران در ماساژ درمانی برای کاهش اضطراب بیماران بخش CCU استفاده شود.