نشریه پرستاری ایران

  دریافت مراقبت‌‌های بارداری یکی از مهم‌ترین عوامل در بهبود نتایج بارداری است. عوامل بازدارنده دریافت مراقبت‌‌های بارداری منجر به دریافت ناکافی مراقبت‌های بارداری و در نتیجه تضعیف بهداشت مادر و کودک می‌گردد. لذا این تحقیق با هدف تعیین نحوه دریافت مراقبت‌های دوران بارداری و عوامل موثر بر آن انجام شده است. پژوهش حاضر مقطعی بوده و جامعه پژوهش شامل کلیه زنان تک قلو زایی بودکه حداکثر سن آخرین فرزند آنان یک سال یا زیر یک سال بوده و در دوران بارداری تحت مراقبت صرفاً یکی از دو مرکز بهداشتی-درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران بودند. تعداد شرکت کنندگان در پژوهش 400 نفر مراجعه کننده جهت دریافت مراقبت پس از زایمان به مراکز مورد نظر بود که بو‌سیله نمونه‌گیری مستمر انتخاب شدند.

  در این مطالعه پس از تعیین اعتبار علمی از طریق اعتبار محتوا و اعتماد علمی با استفاده از روش دو نیمه کردن، با پرسش از مراجعه کنندگان و با استفاده از پرونده بهداشتی پرسشنامه ها تکمیل گردید. نتایج نشان داد براساس ابزار کتل‌چاک حدود 83 درصد زنان مراقبت های دوران بارداری را به‌صورت متوسط و ناکافی دریافت کرده بودند. بین دریافت مراقبت کافی و ضروری دانستن دریافت مراقبت دوران بارداری از دیدگاه مادران رابطه معنی‌داری مشاهده گردید (005/0 P= ). بین مواردی چون کفایت استفاده از مراقبت بارداری و سن زنان (001/0 P= )، سن همسر آنان (016/0 P= )، وضعیت اشتغال (000/0 P= ) و تعداد اعضای خانواده (002/0 P= )، تعداد فرزندان (006/0 P= )، سطح درآمد (053/0 P= ) و سن حاملگی زن به هنگام زایمان (000/0 P= ) رابطه معنی‌‌دار مشاهده شد. نتایج بیانگر آن بود که با وجود ارائه مراقبت‌های بارداری در مراکز بهداشت درصد قابل ملاحظه‌ای از زنان باردار از این مراقبت‌ها به‌طور کامل استفاده نمی‌کنند. از جمله عواملی که مانع دریافت این مراقبت‌ها بود، احساس عدم نیاز به این مراقبت‌ها از سوی زنان و همچنین اعتماد نداشتن به مراقبت‌دهندگان و عدم آگاهی از دفعات و نحوه صحیح مراجعات به مراکز بهداشت بود. از موانع دریافت مراقبت‌های دوران بارداری بعضی از مشخصات و و یژگی فردی زنان باردار بود که به‌نظر می رسد توجه ارائه دهندگان مراقبت به مشخصات فردی دریافت‌کنندگان مراقبت در جهت بهبود میزان دریافت مراقبت زنان باردار مهم باشد.