نشریه پرستاری ایران

  این پژوهش یک مطالعه توصیفی –تحلیلی بوده است که به منظوربرسی میزان اگاهی پرستاران بخشهای اطفال از مفهوم سو رفتار با کودک در بیمارستانهای اموزشی شهر تهران انجام گردیده است به طورکلی،پرستاران مسئولیت خطیری در قبال این مساله روز جهانی دارا می باشد .این قشر از تیم بهداشتی-درمانی،یعنی پرستاران می باید اگاهی و دانش لازم را ازمفهوم سورفتاربا کودک وانواع ان ونیز تشخیص و پاتوفیزیولوژی کودک ازاری و نهایتا از تدابیر پرستاری که شامل پیشگیری ،درمان،ردیابی و گزارش نمودن موارد می باشد دارا باشند.در این تحقیق، مساله سو رفتار و غفلت از کودک به جز جنبه جنسی ،در تمامی جنبه های فیزیکی (حا یا مزمن)،روانی، کلامی، اجتماعی و اموزشی مورد توجه قرار گرفته است .در این پژوهش ،100پرستار فارغ التحصیل که سطح تحصیلات کاردانی تا کارشناسی ارشد را داشته اند،بطور تصادفی مورد برسی قرار گرفته اند.ابزار گرداوری اطلا عات پرسشنامه بوده است که از طریق مراجعه پژوهشگر به محیطهای پژوهش (بیمارستانهای اموزشی شهر تهران که شامل بیمارستانهای عمومی که حداقل دارای یک بخش اطفال باشد وبیمارستان تخصصی کودکان)جمع اوری شده است.

  یافته ها ونتایج این برسی ،به کمک روشهای اماری به کار گرفته شده نشان داده است که متغیرهایی همچون سطح تحصیلات بالاتر،طی نمودن کلاسهای اموزشی کوتاه مدت(اموزش ضمن خدمت)،منبع اطلاعاتی از رسانه های گروهی وبویژه کسب اطلاع از کلاسهای دوره تحصیل در پرستاری، رابطه معنی داری با میزان اگاهی مطلوب از مفهوم سورفتار با کودک داشته است،لکن متغیرهایی نظیر سن ،وضع تاهل ،تعداد فرزندان، سابقه کار،سابقه کاردر بخش اطفال ،همبستگی ورابطه معنی داری را با اگاهی از مساله مورد تحقیق نداشته است.در پایان ، کاربرد یافته ها در اموزش پرستاری و پیشنهاداتی جهت پژوهشهای بعدی ارائه گردیده.