نشریه پرستاری ایران

  زمینه و هدف: گروهی از بیماران مبتلا به دیابت از توصیه­های مراقبت از پا پیروی نمی­کنند. شیوه آموزش ممکن است از عوامل تاثیرگذار بر میزان پیروی از توصیه های مراقبتی و بهبود زخم باشد. از این رو، مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر دو شیوه آموزشی سخنرانی و چندبعدی بر پایبندی به توصیه­های مراقبتی و بهبودی زخم پای دیابتی در سال 1390 در کاشان انجام شد.

  روش بررسی : مطالعه به صورت کارآزمایی تصادفی با گروه کنترل، در سه گروه 20نفره (آموزش به شیوه سخنرانی، آموزش به شیوه چند بعدی، و گروه کنترل) مبتلا به زخم پای دیابتی، مراجعه کننده به بیمارستان بهشتی کاشان انجام شد. هر یک از گروه­های مداخله، با محتوای مشابه آموزش دیدند. پس از 3 ماه مساحت و عمق زخمهای سه گروه (از طریق بررسی زخم) و پایبندی به توصیه­های مراقبتی (به کمک یک چک لیست مراقبت روزانه) مقایسه شد. تجزیه و تحلیل داده­ها با آمار توصیفی، آزمونهای T-test ، paired t test ، آنالیز واریانس، ANCOVA و مجذور کای با استفاده از SPSS نسخه 5/11انجام شد.

  یافته‌ها: پس از مداخله، مساحت و نیز عمق زخم در هر سه گروه نسبت به قبل از مداخله بطور معنی­داری کاهش یافت (05/0> P ) اما میزان این کاهش در گروههای آموزش دیده و بویژه در گروه آموزش چندبعدی بیشتر بود. میانگین نمره پایبندی به مراقبت از پا در گروه سخنرانی 3/9 ± 4/66 و در گروه چندبعدی 4/7 ± 6/79 بود (009/0= P ).

  نتیجه ­ گیری کلی: پایبندی به برنامه مراقبتی و نیز بهبود زخم پا در گروه­های آموزش دیده بیش از گروه کنترل بود. این آثار بویژه در گروه آموزش چند بعدی بیشتر بود. توصیه می­شود تا برنامه­های آموزشی چندبعدی به بیماران دیابتی در نظام سلامت تلفیق شود تا بیماران در مراقبت از زخم­های پا توانمند شوند. همچنین، تکرار مطالعه با درنظر گرفتن سایر عوامل موثر بر بهبود زخم پیشنهاد می­شود.