نشریه پرستاری ایران

  زمینه وهدف: بیش از یک سوم جمعیت کشور ایران را نوجوانان زیر 18 سال تشکیل می دهند و شیوع پرخاشگری در این سنین با لا است. از آنجا که کودکان و نوجوانان آینده سازان کشور هستند و پرخاشگری می تواند اثرات زیان آوری بر سلامت جسم و روان آنان داشته باشد، این پژوهش با هدف تعیین تاثیر آموزش گروهی کنترل خشم بر پرخاشگری دانش آموزان پسر 15-12 سال انجام شده است.

  روش بررسی : این مطالعه تجربی بر روی 60 دانش آموز مدارس راهنمایی منطقه 2 کرج که به روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند انجام گرفته است. ابزار سنجش شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه پرخاشگری آیزنگ بود. داده‌های کسب شده تحت نرم افزار SPSS با آزمون‌های مختلف مورد تحلیل قرار گرفت.

  یافته‌ها: مقایسه میانگین پرخاشگری در دو گروه آزمون و کنترل قبل و بعد از مداخله به وسیله آزمون تی مستقل حاکی از آن است که بلافاصله پس از مداخله در دو گروه تفاوت آماری معنادار از نظر میانگین پرخاشگری مشاهده می شود.این تفاوت در مرحله پیگیری نیز وجود دارد. بین پرخاشگری و درآمد خانواده ارتباط معناداری مشاهده شد (p‹0/05) .

  نتیجه گیری کلی: یافته‌های حاصل از پژوهش نشان داد که آموزش گروهی کنترل خشم بر پرخاشگری دانش آموزان پسر 15-12 سال موثر است و می‌توان از این مداخله در تمامی موقعیت‌هایی که با نوجوانان ارتباط دارد استفاده کرد.