نشریه پرستاری ایران

  زمینه و هدف: با توجه به اهمیت و نقش کم وزنی زمان تولد در میزان مرگ و میر و عوارض نوزادی و هزینه مراقبت و نگهداری آنان در این مطالعه به تعیین میزان شیوع و برخی از عوامل مرتبط با تولد نوزادان کم وزن در مرکز آموزشی بهداشتی هاجر شهرکرد در سال 1384 پرداخته شده است.

  روش بررسی: این بررسی به روش مقطعی و با استفاده از اطلاعات موجود بر روی 5102 نوزاد متولد شده در سال 1384 در مرکز آموزشی – درمانی هاجر شهر کرد انجام گرفت. اطلاعات مورد نظر با استفاده از فرم ثبت اطلاعات و از طریق مصاحبه حضوری با مادر معاینه نوزاد توسط متخصص اطفال و بررسی پرونده مادر و نوزاد، جمع آوری گردید. سپس داده ها با استفاده از آزمون ‌ های کا - اسکوئر و مدل رگرسیون لجستیک با نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید و میزان 05/0 P< معنی دار در نظر گرفته شد.

  یافته ها: از 5102 نوزاد مورد مطالعه {(5/8 درصد)، فاصله اطمینان 5/9%-5/7%)} دارای وزن بدو تولد کمتر از 2500 گرم بودند. نسبت شانس ( OR ) کم وزنی در نوزادان چند قلو حدود 5/16 برابر نوزادان تک قلو (0001/0 > P )، در نوزادان با سن حاملگی کمتر از 37 هفته حدود 10 برابر نوزادان بیشتر از 37 هفته (0001/0 > P )، در نوزادان دختر حدود 5/2 برابر نوزادان پسر (04/0= P )، در سن کمتر از 20 سال مادر 75/2 برابر سن بالای 20 سال (04/0= P ) و در حاملگی اول 69/3 برابر حاملگی های چندم (01/0= P ) به دست آمد. در ارزیابی توام متغیرها با مدل رگرسیون لجستیک مشخص گردید که، چند قلوئی، نارس بودن و جنسیت نوزاد به ترتیب مهم‌ترین عوامل خطر کم وزنی زمان تولد بوده اند.

نتیجه گیری: در یک جمع بندی به نظر می رسد که شیوع کم وزنی نوزادان در مرکز آموزشی- درمانی هاجر شهر کرد مشابه سایر نقاط کشور باشد. پیشگیری از زایمان‌های زودرس، اجرای برنامه های مداخله ای آموزشی برای گروه‌های پر خطر به ویژه مادران جوان با سن کمتر از 20 سال و مادران اول زا و افزایش کیفیت مراقبت‌های دوران بارداری در بارداریهای چند قلو، می توانند نقشی موثر در پیشگیری از کم وزنی نوزادان داشته باشند.