نشریه پرستاری ایران

  سالیان دراز است که بروز زخم بستر در بیماران بستری در تخت به عنوان یکی از مشکلات عمده حرفه پرستاری مطرح می باشد. به منظور تعیین عوامل خطر زخم بستر ضمن انجام تحقیقی بر روی 694 بیمار، مشاهده شد که 71 نفر به زخم بستر مبتلا شده بودند. این بیماران به طور معنی داری بیش از سایرین در تخت بستری بوده، مشکلات پزشکی بیشتری داشته و سطح هموگلوبین و آلبومین سرم آنها کمتر از حد طبیعی و میزان گلبول سفید سرم آنها بالاتر از حد طبیعی بوده است.

  این پژوهش با هدف تعیین میزان بروز زخم بستر و عوامل مؤثر بر ایجاد آن در بیماران بستری در بخش های داخلی، جراحی و اورتوپدی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شده است.

  این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی بوده است و 602 بیمار بستری در بخش های داخلی - جراحی و اورتوپدی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شیراز نمونه های این پژوهش را تشکیل داده اند.

  نتایج نشان داد که میزان بروز زخم بستر بیماران بستری در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شیراز 1/19% بوده است که شایع ترین آنها از نوع درجه دو بود. میزان ابتلاء در بخش داخلی 6/28 درصد و میزان ابتلاء در بخش جراحی عمومی 9/12 درصد بود (001/0 P< ) . میانگین سنی مبتلایان به زخم بستر 6/52 سال (001/0 P< ) بود . بیشترین منطقه مستعد زخم بستر ، ناحیه ساکروم ( 7/81% ) تعیین گردید. میزان بروز زخم بستر ارتباط معنی داری با میزان رطوبت پوست، وضعیت دفع ادرار، سطح هوشیاری، توانایی تحرک و دفعات تغییر وضعیت بیمار، وضعیت تغذیه و سطح سلامت پوست نشان داد. وجود نارسایی قلبی، سطوح پائین هموگلوبین، هماتوکریت و آلبومین نیز ارتباط معنی داری با بروز زخم بستر داشت. همچنین بین بروز زخم بستر و فشار خون سیستول یک بالای 130 و زیر 90 میلی متر جیوه ارتباط معنی داری نشان داد ه شد (028/ P= ) .

  در این مطالعه با عنایت به بالا بودن درصد بروز زخم بستر و تائید وجود همبستگی بین بسیاری از عوامل موثر با بروز زخم بستر، به نظر می رسد که قبل از ابتلاء بیماران به زخم بستر شناسایی عوامل خطر در آنها با استفاده از معیارهای مناسب ضروری است. علاوه بر این پیشنهاد می شود که در هر بخش با توجه به نوع بیماران بستری به طور مجزا عوامل مستعد کننده زخم بستر مورد بررسی قرار گیرند.