نشریه پرستاری ایران

    زمینه و هدف: یکی از مهم‌ترین عملکردهای پرستاران دادن دارو به بیماران است که مستلزم آمادگی و داشتن زیر بنای علمی قوی، مهارت در تصمیم گیری و توجه دقیق به قوانین دارو دادن است.

  روش بررسی: این پژوهش یک بررسی مقطعی می باشدکه با هدف ارزشیابی دانش و عملکرد دارویی دانشجویان پرستاری در پایان سال سوم به روش آسکی صورت گرفت تعداد 48 نفر (45 زن و 3 مرد) در امتحان تئوری و 36 نفر در امتحان عملی شرکت کردند و از آن‌ها پرسش هایی در ارتباط با تجارب و فعالیت های بالینی دانشجویی ( over time ) ، استفاده از منابع دارویی اصلی و میزان مواجهه با روش های مختلف دادن دارو به عمل آمد. سپس امتحان تئوری شامل کل داروهایی که در 6 ترم تحصیلی بر اساس اهداف کارآموزی آموخته بودند به عمل آمد. آنگاه از دانشجویان طی 2 روز متوالی در آزمایشگاه فن پرستاری از 9 روش دارویی (استنشاقی، موضعی، داخل جلدی، داخل عضلانی، داخل وریدی، زیر جلدی، خوراکی، لوله بینی معده ای، شیاف) به روش آسکی در 9 ایستگاه دارویی آزمون به عمل آمد و بر اساس فرم وارسی ( check list ( مربوط به دستورالعمل های دارویی به آن‌ها نمره داده شد.

  یافته ها: پس از جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه، تعداد مواجهه با دستورالعمل های مختلف دارویی در تجارب بالینی دانشجویان به این ترتیب بود: 75/93 درصد موضعی، 25/31 درصد استنشاقی، 75/43 درصد شیاف، 98 درصد لوله بینی معده ای، 25/6 درصد داخل جلدی، 98 درصد زیر جلدی، 100درصد داخل وریدی، 100درصد خوراکی و 100 درصد داخل عضلانی. با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون، ضریب همبستگی بین نمرات تئوری و عملی دانشجویان در مورد دارو دادن 32/0درصد محاسبه گردید که معرف همبستگی ضعیف در این زمینه بوده است.

  نتیجه گیری: از آنجا که در حرفه پرستاری حساسیت زیادی بر طرق مختلف استعمال دارو برای بیماران وجود دارد و ارائه درست دارو به بیماران مهارت های علمی و عملی را می طلبد، جا دارد که در زمینه آموزش تئوری و عملی دانشجویان پرستاری در زمینه دارو دادن توجه خاص مبذول گردد.