زمینه و هدف تابآوری مؤلفهای است که نقش مهمی در تحمل سختیهای محیط شغلی و زناشویی دارد. تابآوری بهعنوان سازه اصلی شخصیت شناسایی شده است، بنابراین شناسایی متغیرهایی که بتوانند تابآوری را پیشبینی کنند مهم است. مطالعه حاضر با هدف تدوین مدلی برای تابآوری با استفاده از متغیرهای انعطافپذیری شناختی و تمایزیافتگی خود با میانجیگری صمیمیت و سازگاری زناشویی انجام شد.
روش بررسی پژوهش حاضر ازلحاظ هدف بنیادی و ازنظر نحوه جمعآوری اطلاعات توصیفی از نوع همبستگی با مدل معادلات ساختاری است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه پرستاران زن متأهل مراکز درمانی و بیمارستانی دولتی استان البرز بودند که از بین آنها 400 نفر به شیوه نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای بهعنوان نمونه از کرج انتخاب شدند. جهت جمعآوری اطلاعات از پرسشنامههای تابآوری، انعطافپذیری شناختی، تمایزیافتگی خود، صمیمیت و سازگاری زناشویی استفاده شد. برای تجزیهوتحلیل اطلاعات از آزمون مدل معادلات ساختاری و از نرمافزارهای SPSS نسخه 26 و Amos نسخه 24استفاده شد. نتایج نشان میدهد دادهها با مدل مفهومی پژوهش برازش دارند. همچنین نقش واسطهگری صمیمیت و سازگاری زناشویی بین تنظیم شناختی هیجان و تمایزیافتگی خود بر تابآوری تأیید شد.
یافتهها میانگین و انحرافمعیار تمایزیافتگی خود (6/87±26/75) بود. بیشترین میانگین و انحرافمعیار در تابآوری برابر با (6/84±26/98) وکمترین میانگین و انحرافمعیار در انعطافپذیری شناختی برابر با 6/56±21/21 به دست آمد. واریانس کل نیز 2/167 به دست آمد. همچنین ماتریس همبستگی بین متغیرها نشان داد بین انعطافپذیری شناختی (0/729=r) تمایزیافتگی خود (0/732=r)، صمیمیت زناشویی (0/712=r)، سازگاری زناشویی(0/792=r) با تابآوری رابطه مثبت و معناداری در سطح (001
نتیجهگیری باتوجهبه نتایج بهدستآمده جهت افزایش تابآوری پرستاران زن متأهل به مسئولین درمانی پیشنهاد میشود نسبت به برگزاری دورههایی جهت افزایش تابآوری، بهبود و مدیریت هیجانها و همچنین صمیمیت و سازگاری زناشویی کارکناشان دورههایی داشته باشند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
پرستاری دریافت: 1403/9/5 | پذیرش: 1404/1/1 | انتشار: 1404/1/1