جلد 37، شماره 147 - ( اردیبهشت- در حال انتشار 1403 )
جلد 37 شماره 147 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Begjani J, Jafari M, Khajezadeh A, Rajabi M M. The Relationship between Occupational Burnout and Missed Nursing Care in Selected Hospitals Affiliated with Tehran University of Medical Sciences. IJN 2024; 37 (147)
URL: http://ijn.iums.ac.ir/article-1-3805-fa.html
URL: http://ijn.iums.ac.ir/article-1-3805-fa.html
بگجانی جمال الدین، جعفری مهدی، خواجه زاده امیرحسین، رجبی محمد مهدی. ارتباط بین فرسودگی شغلی و مراقبتهای پرستاری ازدست‌رفته در بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران. نشریه پرستاری ایران. 1403; 37 (147)
1- گروه پرستاری کودکان و مراقبت ویژه نوزادان، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
2- گروه پرستاری بهداشت جامعه و سالمندی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
3- گروه پرستاری داخلی جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
4- گروه پرستاری کودکان و مراقبت ویژه نوزادان، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران. ،mmehdirajabi1379@gmail.com
2- گروه پرستاری بهداشت جامعه و سالمندی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
3- گروه پرستاری داخلی جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
4- گروه پرستاری کودکان و مراقبت ویژه نوزادان، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران. ،
چکیده: (3411 مشاهده)
زمینه و هدف: پرستاران به دلیل بار کاری بالا و محیط کاری پراسترس در معرض سطوح بالایی از فرسودگی شغلی هستند که می‌تواند کیفیت مراقبتهای پرستاری را تحت تأثیر قرار دهد. مراقبتهای پرستاری ازدست‌رفته به مراقبت‌هایی اطلاق می‌شود که به‌طور کامل یا جزئی فراموش شدند. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین فرسودگی شغلی و مراقبتهای پرستاری ازدست‌رفته در بیمارستان‌های منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد.
مواد و روش اجرا: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، تعداد 194 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران با روش نمونه‌گیری در دسترس از بهمن 1402 تا فروردین 1403 مورد پژوهش قرار گرفتند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ و پرسشنامه مراقبتهای پرستاری ازدست‌رفته کالیش استفاده شد. تحلیل داده‌ها در نرم‌افزار SPSS نسخه 26 و با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، درصد و فراوانی) و آمار تحلیلی (تی مستقل، ضریب همبستگی پیرسون، آنوا و تحلیل رگرسیون) انجام شد.
یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار نمرات زیرمقیاس های فرسودگی شغلی شامل خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و عدم موفقیت فردیبه ترتیب 10.70±32.44، 4.14±18.76 و ۷.۱0±۲۹.۹۱ بود. میانگین و انحراف معیار مراقبتهای پرستاری از دست رفته 2.67±35.78 به دست آمد. نتایج نشان داد بین زیرمقیاس های فرسودگی شغلی و متغیرهای جمعیت شناختی ارتباط معناداری وجود ندارد (P>0.05). همچنین بین مراقبتهای پرستاری از دست رفته و متغیرهای جمعیت شناختی نیز ارتباط معناداری مشاهده نشد (P>0.05). نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین زیرمقیاس های فرسودگی شغلی و مراقبتهای پرستاری از دست رفته ارتباط مستقیم معناداری وجود دارد (P<0.001). بیشترین و کمترین میزان همبستگی به ترتیب مربوط به زیرمقیاس های خستگی عاطفی (P<0.001, r=0.608) و مسخ شخصیت (P<0.001, r=0.301) بود. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد زیرمقیاس‌های خستگی عاطفی (β=0.62)، مسخ شخصیت (β=0.30) و عدم موفقیت فردی (β=0.34)، پیش بینی کننده‌های مثبت و معنادار مراقبتهای پرستاری ازدست‌رفته هستند (P<0.001).
نتیجه‌گیری: ارتباط مستقیم و معناداری بین مراقبتهای پرستاری ازدست‌رفته و فرسودگی شغلی مشاهده شد. به مدیران پرستاری توصیه می‌شود جهت کاهش مراقبت های پرستاری از دست رفته، پیشگیری و کاهش فرسودگی شغلی پرستاران را در اولویت برنامه های خود قرار دهند.
مواد و روش اجرا: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، تعداد 194 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران با روش نمونه‌گیری در دسترس از بهمن 1402 تا فروردین 1403 مورد پژوهش قرار گرفتند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ و پرسشنامه مراقبتهای پرستاری ازدست‌رفته کالیش استفاده شد. تحلیل داده‌ها در نرم‌افزار SPSS نسخه 26 و با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، درصد و فراوانی) و آمار تحلیلی (تی مستقل، ضریب همبستگی پیرسون، آنوا و تحلیل رگرسیون) انجام شد.
یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار نمرات زیرمقیاس های فرسودگی شغلی شامل خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و عدم موفقیت فردیبه ترتیب 10.70±32.44، 4.14±18.76 و ۷.۱0±۲۹.۹۱ بود. میانگین و انحراف معیار مراقبتهای پرستاری از دست رفته 2.67±35.78 به دست آمد. نتایج نشان داد بین زیرمقیاس های فرسودگی شغلی و متغیرهای جمعیت شناختی ارتباط معناداری وجود ندارد (P>0.05). همچنین بین مراقبتهای پرستاری از دست رفته و متغیرهای جمعیت شناختی نیز ارتباط معناداری مشاهده نشد (P>0.05). نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین زیرمقیاس های فرسودگی شغلی و مراقبتهای پرستاری از دست رفته ارتباط مستقیم معناداری وجود دارد (P<0.001). بیشترین و کمترین میزان همبستگی به ترتیب مربوط به زیرمقیاس های خستگی عاطفی (P<0.001, r=0.608) و مسخ شخصیت (P<0.001, r=0.301) بود. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد زیرمقیاس‌های خستگی عاطفی (β=0.62)، مسخ شخصیت (β=0.30) و عدم موفقیت فردی (β=0.34)، پیش بینی کننده‌های مثبت و معنادار مراقبتهای پرستاری ازدست‌رفته هستند (P<0.001).
نتیجه‌گیری: ارتباط مستقیم و معناداری بین مراقبتهای پرستاری ازدست‌رفته و فرسودگی شغلی مشاهده شد. به مدیران پرستاری توصیه می‌شود جهت کاهش مراقبت های پرستاری از دست رفته، پیشگیری و کاهش فرسودگی شغلی پرستاران را در اولویت برنامه های خود قرار دهند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
