زمینه و هدف جابه‌جایی کارکنان یک پدیده رایج است که امروزه بسیاری از سازمان‌ها با آن مواجه هستند. سازمان‌ها، در استخدام و رشد کارمندان سرمایه‌گذاری بسیار زیادی می‌کنند؛ بنابراین هر شرکت سعی می‌کند از ترک شغل کارمند جلوگیری کند. یکی از دلایل ترک شغل پرستاران می‌تواند عدم انطباق‌پذیری شغلی باشد. انطباق‌پذیری، منابع و توانایی‌هایی به شمار می‌رود که به افراد این امکان را می‌دهند تا رفتارهای خود را با محدودیت‌های موقعیتی و محیطی خاص منطبق کنند. بنابراین این پژوهش با هدف تعیین ارتباط انطباق‌پذیری شغلی با تمایل به ماندگاری شغلی در پرستاران بخش‌های مراقبت ویژه مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم‌پزشکی ایران انجام شد.
روش بررسی این یک مطالعه مقطعی است که در سال 1401-1402 انجام شد. محیط پژوهش بخش‌های ویژه در 7 مرکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم‌پزشکی ایران بود و جامعه پژوهش پرستاران شاغل (دارای حداقل 6 ماه سابقه کار مستمر) در این بخش‌ها بودند که به‌صورت تصادفی طبقه‌ای 220 نفر از آن‌ها در شیفت‌‌های مختلف انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌های الکترونیک جمعیت‌شناختی، انطباق‌پذیری شغلی (شامل 4 بعد دغدغه، کنجکاوی، کنترل و اعتماد) و تمایل به ماندگاری (شامل 3 بعد سازگاری، قربانی کردن و ارتباطات) جمع‌آوری شدند. برای توصیف مشخصات نمونه‌ها از شاخص‌‌های توصیفی (توزیع فراوانی مطلق، نسبی و میانگین) و برای بررسی روابط بین متغیرها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد.
یافته‌ها در بخش توصیفی میانگین متغیرهای انطباق‌پذیری شغلی (0/98±2/98) و تمایل به ماندگاری (1±3/02) آورده شد. بیشترین میانگین خرده‌مقیاس انطباق‌پذیری مربوط به دغدغه شغلی (1/14±3/05) و کمترین مربوط به کنجکاوی شغلی (1/09±2/92) بود. در تمایل به ماندگاری هم بیشترین میانگین مربوط به قربانی کردن (1/09±3/06) و کمترین میانگین مربوط به سازگاری (1/1±2/98) بود. بین انطباق‌پذیری شغلی با تمایل به ماندگاری شغلی رابطه مثبت و معنی‌داری (0/43=r) در سطح خطای کمتر از 0/05 وجود دارد. نتایج همچنین نشان داد انطباق‌پذیری و تمایل به ماندگاری شغلی در پرستاران در سطح متوسط قرار دارد. 
نتیجه‌گیری از نتایج این پژوهش می‌توان چنین استنباط کرد که انطباق‌پذیری شغلی به‌ویژه در دغدغه شغلی با افزایش تمایل به ماندگاری شغلی پرستاران ارتباط دارد. بنابراین با پرداختن به ابعاد مختلف انطباق‌پذیری شغلی در پرستاران شاید بتوان به حفظ بیشتر آن‌ها در بیمارستان‌ها و پیشگیری از ترک شغل کمک کرد.