جلد 37، شماره 145 - ( دی 1402 )
جلد 37 شماره 145 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shirnasab S, Mehraban M A, Rasouli M. Career Adaptability and the Desire to Stay in Critical Care Nurses. IJN 2023; 37 (145)
URL: http://ijn.iums.ac.ir/article-1-3764-fa.html
URL: http://ijn.iums.ac.ir/article-1-3764-fa.html
شیرنسب سمانه، عهادل مهربان مرضیه، رسولی محبوبه. ارتباط انطباق‌پذیری شغلی با تمایل به ماندگاری شغلی در پرستاران بخشهای مراقبت ویژه. نشریه پرستاری ایران. 1402; 37 (145)
1- دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.
2- دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران. ،adel.m@iums.ac.ir
3- دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
2- دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران. ،
3- دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
چکیده: (296 مشاهده)
زمینه و هدف: جابه‌جایی کارکنان یک پدیده رایج است که امروزه بسیاری از سازمان‌ها با آن مواجه هستند. سازمان‌ها، سرمایه‌گذاری بسیار زیادی در استخدام و رشد کارمندان انجام می‌دهند؛ بنابراین هر شرکت سعی می‌کند از ترک شغل کارمند جلوگیری کند. یکی از دلایل ترک شغل پرستاران می‌تواند به دلیل عدم انطباق‌پذیری شغلی باشد. انطباق‌پذیری به‌عنوان منابع و توانایی‌هایی به شمار می‌روند که به افراد این امکان را می‌دهند که رفتارهای خود را با محدودیت‌های موقعیتی و محیطی خاص منطبق کنند؛ لذا این پژوهش با هدف تعیین ارتباط انطباق‌پذیری شغلی با تمایل به ماندگاری شغلی در پرستاران بخشهای مراقبت ویژه مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد.
روش بررسی: این یک مطالعه مقطعی که در سال 1401-1402 انجام شد. محیط پژوهش بخشهای ویژه در هفت مرکز آموزشی و درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران بوده و جامعه این پژوهش پرستاران شاغل (دارای حداقل 6 ماه سابقه کار مستمر) در این بخشها بودند که به‌صورت تصادفی طبقه‌ای 220 نفر از آنها در شیفت‌‌های مختلف انتخاب شدند. دادهها توسط محقق با استفاده از پرسش‌نامه‌های الکترونیک جمعیت‌شناختی، انطباق‌پذیری شغلی ( در چهار بعد شامل دغدغه، کنجکاوی، کنترل، اعتماد) و تمایل به ماندگاری (شامل سه بعد سازگاری، قربانی کردن، ارتباط) ، جمعآوری شد. برای توصیف مشخصات نمونه‌ها از شاخص‌‌های توصیفی (توزیع فراوانی مطلق، نسبی و میانگین) و برای بررسی روابط بین متغیرها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد.
یافته‌ها: در بخش توصیفی میانگین و انحراف متغیرهای انطباق پذیری شغلی (0/98±2/98) و تمایل به ماندگاری (1±3/02) آورده شد. بیشترین میانگین خرده مقیاس انطباق پذیری مربوط به دغدغه شغلی(1/14±3/05) و کمترین مربوط به کنجکاوی شغلی (92/09±2/1) بود. در تمایل به ماندگاری هم بیشترین میانگین مربوط به قربانی کردن (1/09±3/06) و کمترین میانگین مربوط به سازگاری (1/1±2/98) بود. بین انطباق‌پذیری شغلی با تمایل به ماندگاری شغلی رابطه مثبت و معناداری (0/43r=) در سطح خطای کمتر از 0/05 وجود دارد. انطباق‌پذیری شغلی به‌عنوان یک متغیر کل قادر به تبیین 18% از تغییرات تمایل به ماندگاری شغلی است. نتایج نشان داد ابعاد انطباق‌پذیری شغلی قادر به پیش‌بینی 16% از تغییرات متغیر وابسته تمایل به ماندگاری شغلی می‌باشد. نتایج همچنین نشان داد که که انطباق‌پذیری و تمایل به ماندگاری شغلی در پرستاران در سطح متوسط قرار دارد. انطباق پذیری در چند بعد مانند دغدغه و کنکاوی، با برخی از ویژگیهای فردی (جنسیت و تحصیلات) ارتباط معنی‌داری داشت. همچنین بین تمایل به ماندگاری شغلی و ابعاد آن با متغیر جمعیت‌شناختی ارتباط معنی داری وجود داشت.
.نتیجه‌گیری: از نتایج این پژوهش می‌توان استنباط کرد که انطباق‌پذیری شغلی به ویژه در دغدغه شغلی با افزایش تمایل به ماندگاری شغلی پرستاران ارتباط دارد. لذا با پرداختن به ابعاد مختلف انطباق پذیری شغلی در پرستاران شاید بتوان به حفظ بیشتر آنها در بیمارستان‌ها و پیشگیری از ترک شغل کمک نمود.
روش بررسی: این یک مطالعه مقطعی که در سال 1401-1402 انجام شد. محیط پژوهش بخشهای ویژه در هفت مرکز آموزشی و درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران بوده و جامعه این پژوهش پرستاران شاغل (دارای حداقل 6 ماه سابقه کار مستمر) در این بخشها بودند که به‌صورت تصادفی طبقه‌ای 220 نفر از آنها در شیفت‌‌های مختلف انتخاب شدند. دادهها توسط محقق با استفاده از پرسش‌نامه‌های الکترونیک جمعیت‌شناختی، انطباق‌پذیری شغلی ( در چهار بعد شامل دغدغه، کنجکاوی، کنترل، اعتماد) و تمایل به ماندگاری (شامل سه بعد سازگاری، قربانی کردن، ارتباط) ، جمعآوری شد. برای توصیف مشخصات نمونه‌ها از شاخص‌‌های توصیفی (توزیع فراوانی مطلق، نسبی و میانگین) و برای بررسی روابط بین متغیرها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد.
یافته‌ها: در بخش توصیفی میانگین و انحراف متغیرهای انطباق پذیری شغلی (0/98±2/98) و تمایل به ماندگاری (1±3/02) آورده شد. بیشترین میانگین خرده مقیاس انطباق پذیری مربوط به دغدغه شغلی(1/14±3/05) و کمترین مربوط به کنجکاوی شغلی (92/09±2/1) بود. در تمایل به ماندگاری هم بیشترین میانگین مربوط به قربانی کردن (1/09±3/06) و کمترین میانگین مربوط به سازگاری (1/1±2/98) بود. بین انطباق‌پذیری شغلی با تمایل به ماندگاری شغلی رابطه مثبت و معناداری (0/43r=) در سطح خطای کمتر از 0/05 وجود دارد. انطباق‌پذیری شغلی به‌عنوان یک متغیر کل قادر به تبیین 18% از تغییرات تمایل به ماندگاری شغلی است. نتایج نشان داد ابعاد انطباق‌پذیری شغلی قادر به پیش‌بینی 16% از تغییرات متغیر وابسته تمایل به ماندگاری شغلی می‌باشد. نتایج همچنین نشان داد که که انطباق‌پذیری و تمایل به ماندگاری شغلی در پرستاران در سطح متوسط قرار دارد. انطباق پذیری در چند بعد مانند دغدغه و کنکاوی، با برخی از ویژگیهای فردی (جنسیت و تحصیلات) ارتباط معنی‌داری داشت. همچنین بین تمایل به ماندگاری شغلی و ابعاد آن با متغیر جمعیت‌شناختی ارتباط معنی داری وجود داشت.
.نتیجه‌گیری: از نتایج این پژوهش می‌توان استنباط کرد که انطباق‌پذیری شغلی به ویژه در دغدغه شغلی با افزایش تمایل به ماندگاری شغلی پرستاران ارتباط دارد. لذا با پرداختن به ابعاد مختلف انطباق پذیری شغلی در پرستاران شاید بتوان به حفظ بیشتر آنها در بیمارستان‌ها و پیشگیری از ترک شغل کمک نمود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
