جلد 37، شماره 145 - ( دی 1402 )
جلد 37 شماره 145 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
2- جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، مرکز تحقیقات اورولوژی و نفرولوژی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران. ،a.karampourian@umsha.ac.ir
3- گروه اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
2- جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، مرکز تحقیقات اورولوژی و نفرولوژی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران. ،
3- گروه اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
چکیده: (364 مشاهده)
مقدمه: ارائه مراقبت های پرستاری باکیفیت همواره دغدغه اصلی پرستاران بوده است. صلاحیت و شجاعت اخلاقی از عوامل موثر بر ارائه خدمات پرستاری محسوب می گردد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط صلاحیت بالینی با شجاعت اخلاقی در پرستاران انجام شد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی از نوع همبستگی است که در سال 1401 در بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام گرفت. 123 نفر از پرستاران شاغل به روش نمونهگیری تصادفی ساده وارد مطالعه شدند. ابزارهای مورد استفاده در این مطالعه شامل: پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه شجاعت اخلاقی سکرکا و پرسشنامه صلاحیت بالینی لیو و همکاران بوده است. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آمار توصیفی، آزمون t-test مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزار SPSS 16 انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که بیشتر مشارکت کنندگان زن (54/71%)، متاهل (63/41 %) و دارای سطح تحصیلات کارشناسی (82/93%) بودند. میانگین و انحراف معیار نمرات صلاحیت بالینی و شجاعت اخلاقی پرستاران به ترتیب برابر با 22/32 ± 151/18 و 7/47 ± 59/56 بود که نشان دهنده متوسط بودن میزان صلاحیت بالینی و بالا بودن شجاعت اخلاقی میباشد. همچنین مشخص شد که بین شجاعت اخلاقی و صلاحیت بالینی پرستاران ارتباط آماری معنی‌دار و مستقیم ولی ضعیفی وجود دارد (0/001 = P ، 0/272 = r).
نتیجه‌گیری: از آنجا که بر اساس نتایج، میزان صلاحیت بالینی پرستاران متوسط بود لذا میتوان جهت ارتقای صلاحیت بالینی، کارگاه های آموزشی پیشنهاد نمود و از طرفی چون بین صلاحیت بالینی و شجاعت اخلاقی پرستاران ارتباط ضعیفی وجود داشت می توان چنین نتیجه گرفت که عوامل دیگری بجزء صلاحیت بالینی با شجاعت اخلاقی مرتبط است که مستلزم مطالعات بیشتری است.
مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی از نوع همبستگی است که در سال 1401 در بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام گرفت. 123 نفر از پرستاران شاغل به روش نمونهگیری تصادفی ساده وارد مطالعه شدند. ابزارهای مورد استفاده در این مطالعه شامل: پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه شجاعت اخلاقی سکرکا و پرسشنامه صلاحیت بالینی لیو و همکاران بوده است. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آمار توصیفی، آزمون t-test مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزار SPSS 16 انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که بیشتر مشارکت کنندگان زن (54/71%)، متاهل (63/41 %) و دارای سطح تحصیلات کارشناسی (82/93%) بودند. میانگین و انحراف معیار نمرات صلاحیت بالینی و شجاعت اخلاقی پرستاران به ترتیب برابر با 22/32 ± 151/18 و 7/47 ± 59/56 بود که نشان دهنده متوسط بودن میزان صلاحیت بالینی و بالا بودن شجاعت اخلاقی میباشد. همچنین مشخص شد که بین شجاعت اخلاقی و صلاحیت بالینی پرستاران ارتباط آماری معنی‌دار و مستقیم ولی ضعیفی وجود دارد (0/001 = P ، 0/272 = r).
نتیجه‌گیری: از آنجا که بر اساس نتایج، میزان صلاحیت بالینی پرستاران متوسط بود لذا میتوان جهت ارتقای صلاحیت بالینی، کارگاه های آموزشی پیشنهاد نمود و از طرفی چون بین صلاحیت بالینی و شجاعت اخلاقی پرستاران ارتباط ضعیفی وجود داشت می توان چنین نتیجه گرفت که عوامل دیگری بجزء صلاحیت بالینی با شجاعت اخلاقی مرتبط است که مستلزم مطالعات بیشتری است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |