زمینه و هدف تعریف تـاب‌آوری، توانمنـدی فـرد در ایجاد تعـادل زیسـتی و روانـی در شـرایط مخاطره‌آمیز است و بـه نوعی بازسازی خود با عواقب مبثت هیجانی، عاطفی و شناختی می‌دانند. به‌علت نقش بسیار مهمی که مراقبین خانوادگی در روند مراقبت از سالمندان مبتلا به کووید‌-19 دارند، توجه به سلامت و بهزیستی آن‌ها ‌به‌عنوان مراقبین غیررسمی اهمیت یافته است. این مطالعه با هدف تعیین میزان تاب‌آوری مراقبین خانوادگی سالمند در بحران کووید-19 انجام شد.
روش بررسی این مطالعه توصیفی‌تحلیلی بر روی 120 مراقب عضو خانواده سالمند مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی‌شهری ‌شهر مشهد انجام شد. نمونه‌گیری به‌صورت نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای و طی ماه‌های فروردین تا خرداد سال 1401 انجام شد. ابزار گـردآوری اطلاعـات پرسش‌نامه 2 قسمتی شامل اطلاعات جمعیت‌شناختی (سن سالمند و مراقب، جنسیت مراقب، تحصیلات مراقب، اشتغال مراقب، وضعیت تأهل و نسبت مراقب با سالمند) ‌و پرسش‌نامه تاب‌آوری کانر و دیویدسون بود. تجزیه‌و‌تحلیل اطلاعات با اسـتفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 23 و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی انجام شد.
یافته‌ها میانگین و انحراف‌معیار سن مراقبین و سالمندان تحت مراقبت به‌ترتیب 1/32±39/94 ‌و‌ 3/17±74/44 بود. کمترین و بیشترین سن برای مراقبین‌ 20 و‌ 74 سال و برای سالمندان تحت مراقبت‌ 89 و 60 سال بود. ‌نتایج نشان داد میانگین تاب‌آوری مراقبین شرکت‌کننده در این مطالعه 13/07±49/40 است که در حد پایین ارزیابی می‌شود. همچنین‌ ارتباط معناداری بین نمرات تاب‌آوری با میزان تحصیلات (0/05>‌P)، وضعیت تأهل (0/001>‌P) و وضعیت اشتغال (0/05>‌P) وجود داشت. ضریب همبستگی بین متغیرهای تاب‌آوری مراقبین با سن مراقب (0/17=r) و سن سالمند (0/13=r) مثبت، اما در حد ضعیف بود.
نتیجه‌گیری نتایج پژوهش حاضر نشان داد مراقبین خانوادگی یا غیررسمی مراقبت‌کننده از افراد سالمند در شهر مشهد از تاب‌آوری بالایی برخوردار نبودند. همچنین این پژوهش عوامل مرتبط با تاب‌آوری، از‌جمله میزان تحصیلات، وضعیت اشتغال، وضعیت تأهل را شناسایی و آشکار کرد که می‌تواند به ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی برای درک منابع مؤثر بر تاب‌آوری و برنامه‌ریزی‌های مراقبتی برای رشد تاب‌آوری و بالطبع بهبود کیفیت زندگی سالمندان کمک کند.