زمینه و هدف پرستاران در خطوط مقدم مبارزه با شیوع بیماری کووید-19 با عوامل استرس‌زای زیادی مواجه هستند. یکی از پراسترس‌ترین شرایط، پیش‌بینی‌ناپذیر بودن وضعیت و جدی بودن خطر است که ممکن است به عدم تحمل ابهام در آنان منجر شود. دلایلی مانند ناشناخته بودن بیماری همه‌گیر، ندانستن مدت‌زمان ادامه بیماری، عدم اطمینان از ابتلا به بیماری بدون نشان دادن هیچ علامتی اما احتمال انتقال عفونت به دیگران و ناتوانی در کنترل فرایند، مفهوم عدم تحمل ابهام را در این دوره مهم‌تر می‌کند. پرستاران دارای عدم تحمل ابهام، موقعیت‌های مبهم بیماری همه‌گیر کووید-19 را آشفته‌کننده و تنش‌زا ادراک می‌کنند و دچار اضطراب و نگرانی شدید می‌شوند. اضطراب در چنین شرایطی به اجتناب شناختی یا نشخوار فکری و دیگر راهبردهای غیرانطباقی در رابطه با مسئله منجر می‌شود. بر این اساس، از یک سو باتوجه‌به اهمیت نقش پرستاران در مقابله با بیماری‌های همه‌گیر همچون کرونا به‌عنوان تلاشگران خط مقدم مقابله با این بیماری و از سوی دیگر باتوجه‌به اینکه با جست‌وجو در پایگاه‌های اطلاعاتی، پژوهشی که در ایران به بررسی عدم تحمل ابهام در پرستاران بپردازد وجود ندارد، درنتیجه مطالعه حاضر با هدف تعیین عدم تحمل ابهام در همه‌گیری کووید-19 در پرستاران شاغل در خط مقدم مقابله با ویروس کرونا در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم‌پزشکی ایران در سال 1399 انجام شد.
روش بررسی در این مطالعه توصیفی ـ مقطعی، از بین پرستاران شاغل در بخش‌های بستری بیماران مبتلا به کرونا در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم‌پزشکی ایران، 240 پرستار که معیار ورود به مطالعه را داشتند با روش سرشماری وارد مطالعه شدند و فرم جمعیت‌شناختی و پرسش‌نامه عدم تحمل ابهام فریستون را تکمیل کردند. تقریباً 10 الی 15 دقیقه طول کشید تا هر دو پرسش‌نامه تکمیل شود. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 16 در دو بخش آمار توصیفی و استنباطی صورت گرفت.
یافته‌ها میانگین نمره عدم تحمل ابهام در واحدهای موردپژوهش 20/36±‌62/58 بود. بعد استرس‌آمیز بودن ابهام بیشترین میانگین نمره (0/78±‌2/49) و بعد ناتوانی برای انجام عمل کمترین میانگین نمره (0/80±‌2/15) را داشت. علاوه بر این، ابتلا به کرونا با عدم تحمل ابهام ارتباط معنی‌دار آماری داشت (0/048=p).
نتیجه‌گیری نتایج این پژوهش نشان داد پرستاران در موقعیت پرابهام همه‌گیری کووید-19 دچار عدم تحمل ابهام شده‌اند، به‌طوری که در بعد استرس‌آمیز بودن ابهام دچار پریشانی و عدم قطعیت بیشتری بودند، اما میزان استرس به‌گونه‌ای نبوده که آنان را برای انجام وظایفشان ناتوان کند. بررسی این شاخص می‌تواند به برنامه‌ریزان، ارائه‌دهندگان خدمات سلامت و پرستاران کمک کند تا با به‌کارگیری روش‌های مناسب و با انجام مداخلات آموزشی، بالینی و پژوهشی در زمینه برون‌رفت از چرخه اضطراب و ابهام، تغییر باورها درباره ابهام، کاهش جهت‌گیری منفی به مشکلات و مدیریت نگرانی، باعث ارتقای سلامت روانی پرستاران در شرایط همه‌گیری بیماری کرونا شوند.

واژه‌های کلیدی: عدم تحمل ابهام، همه‌گیری کووید-19، پرستاران

متن کامل [PDF 5322 kb]   (110 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (63 مشاهده)