جلد 34، شماره 130 - ( تیر 1400 )
جلد 34 شماره 130 صفحات 47-38 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Pirkamali F, Navidian A, Rezaee N. The Effect of Happiness Program on the Hope of Addicts Experiencing Drug Withdrawal at Zahedan Psychiatric Hospital: A Quasi-Experimental Study. IJN 2021; 34 (130) :38-47
URL: http://ijn.iums.ac.ir/article-1-3434-fa.html
URL: http://ijn.iums.ac.ir/article-1-3434-fa.html
پیر کمالی فاطمه، نویدیان علی، رضائی نسرین. تأثیر اجرای برنامه شادکامی بر امید معتادان در حال ترک مراجعه کننده به بیمارستان روانپزشکی شهر زاهدان: یک مطالعه نیمه تجربی. نشریه پرستاری ایران. 1400; 34 (130) :38-47
فاطمه پیر کمالی1 
، علی نویدیان2 ، نسرین رضائی 3
، علی نویدیان2 ، نسرین رضائی 3
1- کارشناس ارشد روانپرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران
2- گروه روانپرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، مرکز تحقیقات پرستاری جامعه، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران
3- گروه روانپرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، مرکز تحقیقات پرستاری جامعه، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران (نویسنده مسئول) شماره تماس: 09153411705 E-mail: rezaee_n@zaums.ac.ir
2- گروه روانپرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، مرکز تحقیقات پرستاری جامعه، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران
3- گروه روانپرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، مرکز تحقیقات پرستاری جامعه، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران (نویسنده مسئول) شماره تماس: 09153411705 E-mail: rezaee_n@zaums.ac.ir
چکیده: (2014 مشاهده)
زمینه و هدف: برخی معتادان پس از ترک مواد، مجددا ّ گرایش به مصرف مواد پیدا می‌کنند. برنامه‌های مبتنی بر روش‌های شادکامی می‌تواند منجر به افزایش امید در زندگی افراد شوند و امید فاکتوری مؤثر در پیشگیری از مصرف مجدد مواد است. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر برنامه شادکامی بر امید معتادان در حال ترک مراجعه کننده به مرکز روانپزشکی شهر زاهدان انجام شد.
روش بررسی: این پژوهش نیمه تجربی است. مردان 18 تا 50 سال که برای ترک اعتیاد در بیمارستان روانپزشکی شهر زاهدان در پاییز و زمستان 1399 بستری شده بودند، جامعه مطالعه را تشکیل دادند. نمونه ها شامل 92 مرد معتاد بود. آنها به شیوه در دسترس در دو گروه مداخله (46 نفر) و کنترل (46 نفر) قرار گرفتند. ابزارگردآوری داده‌ها شامل فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه امید (Miller) بود. این پرسشنامه در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون تکمیل شد. در گروه مداخله هشت جلسه برنامه شادکامی به صورت یک روز در میان اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون‌های آماری تی مستقل، تی زوجی، کای دو و آزمون تحلیل کوواریانس انجام شد.
یافته‌ها: آزمون آماری تی مستقل نشان داد که میانگین نمره امید در معتادان هم قبل (001/0=p) و هم بعد (002/0=p) از برنامه شادکامی در دو گروه مداخله و کنترل تفاوت معنی‌داری داشته است. همچنین آزمون تی زوجی نشان داد که میانگین نمره امید در گروه مداخله به طور معنی‌داری افزایش (001/0=p) و در گروه کنترل به طور معنی‌داری کاهش یافته است (005/0=p).
نتیجه‌گیری کلی: نتایج نشان داد برنامه شادی بخش می‌تواند امید معتادان در حال ترک را ارتقاء دهد. با توجه به اینکه امید نقش انگیزشی دارد و عاملی مهم در حفظ و تداوم دوری از مصرف مواد است، می‌توان با اجرای برنامه‌های شادی بخش همچون برنامه‌های مبتنی بر شادکامی فوردایس بر امید معتادان که از عامل مهم در پیشگیری از عود مجدد مصرف مواد است، تأثیر گذاشت. پیشنهاد می‌شود اجزای رفتاری شادکامی فوردایس که به راحتی توسط پرستاران قابل اجرا است در برنامه‌های مراکز ترک اعتیاد همچون بخش‌ها و کمپ‌های ترک اعتیاد گنجانیده شود.
روش بررسی: این پژوهش نیمه تجربی است. مردان 18 تا 50 سال که برای ترک اعتیاد در بیمارستان روانپزشکی شهر زاهدان در پاییز و زمستان 1399 بستری شده بودند، جامعه مطالعه را تشکیل دادند. نمونه ها شامل 92 مرد معتاد بود. آنها به شیوه در دسترس در دو گروه مداخله (46 نفر) و کنترل (46 نفر) قرار گرفتند. ابزارگردآوری داده‌ها شامل فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه امید (Miller) بود. این پرسشنامه در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون تکمیل شد. در گروه مداخله هشت جلسه برنامه شادکامی به صورت یک روز در میان اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون‌های آماری تی مستقل، تی زوجی، کای دو و آزمون تحلیل کوواریانس انجام شد.
یافته‌ها: آزمون آماری تی مستقل نشان داد که میانگین نمره امید در معتادان هم قبل (001/0=p) و هم بعد (002/0=p) از برنامه شادکامی در دو گروه مداخله و کنترل تفاوت معنی‌داری داشته است. همچنین آزمون تی زوجی نشان داد که میانگین نمره امید در گروه مداخله به طور معنی‌داری افزایش (001/0=p) و در گروه کنترل به طور معنی‌داری کاهش یافته است (005/0=p).
نتیجه‌گیری کلی: نتایج نشان داد برنامه شادی بخش می‌تواند امید معتادان در حال ترک را ارتقاء دهد. با توجه به اینکه امید نقش انگیزشی دارد و عاملی مهم در حفظ و تداوم دوری از مصرف مواد است، می‌توان با اجرای برنامه‌های شادی بخش همچون برنامه‌های مبتنی بر شادکامی فوردایس بر امید معتادان که از عامل مهم در پیشگیری از عود مجدد مصرف مواد است، تأثیر گذاشت. پیشنهاد می‌شود اجزای رفتاری شادکامی فوردایس که به راحتی توسط پرستاران قابل اجرا است در برنامه‌های مراکز ترک اعتیاد همچون بخش‌ها و کمپ‌های ترک اعتیاد گنجانیده شود.
فهرست منابع
1. Jha D, Singh R. SMARTS: the social media-based addiction recovery and intervention targeting server. Bioinformatics. 2020;36(6):1970-2. [DOI:10.1093/bioinformatics/btz800]
2. Firoozeh M, Takfallah L, Mohammadi-Semnani S, Jahan E, Emami A. The evaluation of personality disorders among drug abusers. Medical Science Journal of Islamic Azad Univesity-Tehran Medical Branch. 2012;22(2):152-6.
3. Rahmati A, Zeraat Herfeh F, Hosseini SO. Effective factors in first drug use experience among male and female addicts: a qualitative study. Int J High Risk Behav Addic. 2018;7(4):e66547. [DOI:10.5812/ijhrba.66547]
4. Naghibi SA, Azizpoor M, Ashari S, Hosseini SH, Alizadeh A. The study of the relation between suicidal thoughts and religious belief in patients under methadone maintenance treatment (MMT) of Sari in 2013. Religion & Health. 2014;2(1):1-8.
5. Khammarnia M, Peyvand M. The reasons of return to drug addiction and suggested solutions among the people referring to rehabilitation centers: A Qualitative Study. Journal of Rafsanjan University of Medical Sciences. 2018;17(6):523-38.
6. Rahimi Pordanjani T, Mohamadzade Ebrahimi A, Sabour Z. On the Effectiveness of Hope-Oriented Psychotherapy in Motivation for Treatment among Drug Dependent Individuals. Scientific Quarterly Research on Addiction. 2016;10(39):129-45.
7. Bradshaw SD, Shumway ST, Wang EW, Harris KS. Addiction and the mediation of hope on craving, readiness, and coping. J Group Addic Recov. 2014;9(4):294-312. [DOI:10.1080/1556035X.2014.969062]
8. Schrank B, Woppmann A, Sibitz I, Lauber C. Development and validation of an integrative scale to assess hope. Health expectations. 2011 (4):417-28. [DOI:10.1111/j.1369-7625.2010.00645.x]
9. Arab A. The Relationship of Life Expectancy, Attitude towards Delinquent Behavior, and Experience of Drug Abuse among Male Senior High School Students of Shirabad and Downtown of Zahedan. Journal of Educational Psychology Studies. 2017;14(28):149-68.
10. Dehghani Z, Khodabakhshi-koolaee A. Effectiveness of group hope therapy on quality of life and resilience in addicted women. J Educ Community Health. 2017;4(1):28-34. [DOI:10.21859/jech.4.1.28]
11. Mohammadi Pashaky M, Yaghoubi AA, Mahmoodi Molaee AA, Abbasi Esfajir A. The effect of training life expectancy and coping styles on negative emotions of cardiac surgical patients' mental health. Journal of Nursing and Midwifery Sciences. 2014;1(2):1-7.
12. Lyubomirsky S, Layous K. How do simple positive activities increase well-being? Current Direc Psycholog Sci. 2013;22(1):57-62. [DOI:10.1177/0963721412469809]
13. Firozeh Moghadam S, Borjali A, Sohrabi F. The efficiency of happiness training to increase the hope in elderly people. Iranian Journal of Ageing. 2014;8(4):67-72.
14. Zand A, Shams J, Shakeri NH, Chatr-Zarrin F. The relationship between well-being and substance abuse relapse. Research in Medicine. 2017;41(1):31-6.
15. Rabiei L, Mazaheri MA, Masoudi R, Hasheminia SA. Fordyce happiness program and postpartum depression. Journal of research in medical sciences: the official journal of Isfahan University of Medical Sciences. 2014;19(3):251-6.
16. Mohammadi M, Kazeminia M, Abdoli N, Khaledipaveh B, Shohaimi S, Salari N, Hosseinian-Far M. The effect of methadone on depression among addicts: a systematic review and meta-analysis. Health Quality Life Outcomes. 2020;18(1):1-2. [DOI:10.1186/s12955-020-01599-3]
17. Ghanbarian M, Parmouz M, Rajabzadeh Z. The relationship between the happiness and life expectancy among the students of medical sciences in Behbahan city. Journal of Fundamentals of Mental Health. 2016;18(Special Issue):553-6.
18. Fordyce MW. A program to increase happiness: further studies. J Couns Psychol. 1983;30(4):483. [DOI:10.1037/0022-0167.30.4.483]
19. Hemmat A, Hemmat J, Pirzeh R, Dadashi M. The Effectiveness of Group Therapy Based on Acceptance and Commitment to Reduce Obsessive-Compulsive Use of Substance, Anxiety and Depression of Addicts under Methadone Treatment. Journal of Advances in Medical and Biomedical Research. 2018;26(117):109-25.
20. Miller JF. Development of an instrument to measure hope. Nurs Res. 1988; 37(1):6-10. [DOI:10.1097/00006199-198801000-00002]
21. Mohammadzadeh M. The Relationship of Resilience and Emotional Regulation with Life Expectancy among Soldiers. Military Caring Sciences Journal. 2019;6(3):198-206. [DOI:10.29252/mcs.6.3.5]
22. Kaleta K, Mróz J. The relationship between basic hope and depression: forgiveness as a mediator. Psychiatric Quarterly. 2020;91(3):877-86. [DOI:10.1007/s11126-020-09759-w]
23. Servatyari K, Yousefi F, Valizadeh Ardalan P, Rasouli MA, Hosseini S, Ghaderi M, Yazdan Panah H, Mardani N. The prevalence of depression and disappointment and their relationship with Substance addiction tendency among high school students in Divandareh City in 2018. Shenakht journal of psychology & psychiatry. 2019;6(5):1-3. [DOI:10.29252/shenakht.6.5.1]
24. Khaledian M, Mohammadifar MA. On the effectiveness of group cognitive-behavioral therapy and logotherapy in reducing depression and increasing life expectancy in drug addicts. Research On Addiction . 2016;9(36):63-80.
25. Rezaee N, Navidian A, Moshtaghi E. The effectiveness of life skills training on the level of hope in recovering addicts referring to the Zahedan psychiatric center. Sadra Medical Journal. 2017;5(4):187-98.
26. Khaledian M, Yarahmadi M, Mahmoudfakhe H. Effect of group logotherapy in reducing depression and increasing hope in drug addicts. Journal of Research and Health. 2016;6(1):167-74.
27. Alami S, Bakhtiarpour S, Asgari P, Seraj-Khorrami N. The Effectiveness of Cognitive-Behavioral Group Therapy and Existential Group Therapy on Anxiety in Addicted Patients Undergoing Methadone Maintenance Treatment. Int J Body Mind Culture. 2020:248-55.
28. Haghighat S, Mohammadi A. Comparison of the Effectiveness of Cognitive Behavioral Therapy and Acceptance and Commitment Therapy on Reducing Mood Symptoms in Patients With Substance Abuse. Int Clin Neurosci J. 2018;5(4):158-63. [DOI:10.15171/icnj.2018.28]
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
