نشریه پرستاری ایران

  زمینه و هدف : یکی از بهترین و مؤثرترین راه ها برای جلوگیری از آسیب ها و صدمات ناشی از بستری شدن نوزاد نارس، درگیر شدن فعال والدین در مراقبت از او می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت عملکرد مادران در امر مراقبت از نوزاد نارس در بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1391 انجام شد.

  روش بررسی : این مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی به صورت پایلوت می باشد. ابتدا 2 بیمارستان دارای بخش مراقبت ویژه نوزادان تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران به صورت تصادفی انتخاب و 90 مادر دارای نوزاد نارس بستری شده در بخش مراقبت های ویژه نوزادان به صورت نمونه گیری آسان انتخاب شدند. گردآوری اطلاعات از طریق مشاهده و تکمیل چک لیست عملکرد ( شامل نحوه مراقبت آغوشی، ماساژ، شیردهی با پستان، تغذیه با فنجان و حمام نوزاد نارس) توسط دو پرستار آموزش دیده انجام شد. داده ها پس از گردآوری با نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون‌ های آنالیز واریا نس یک طرفه و کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند .

  یافته ها: میانگین سنی مادران مورد مطالعه 1 ± 27 با حداقل 16 و حداکثر 46 سال بود. بررسی مجموع نمرات 5 چک لیست مهارت ها نشان داد که 02/42 درصد مادران دارای عملکرد ضعیف، 16/41 درصد دارای عملکرد متوسط و82/16 درصد دارای عملکرد مناسب در زمینه مراقبت از نوزاد نارس بودند. بین عملکرد مادران با تحصیلات مادر، شغل مادر، سن مادر و وزن نوزاد رابطه آماری معنی داری وجود نداشت. همچنین تفاوت معنی داری بین رتبه تولد نوزاد و تعداد فرزندان بر حسب سطوح عملکرد مادران در زمینه مراقبت از نوزاد نارس مشاهده نشد(05/0 P> ) .

  نتیجه گیری کلی: با توجه به نتایج پژوهش توصیه می شود آ موزش های لازم در زمینه نحوه مراقبت از نوزاد نارس در بخش مراقبتهای ویژه نوزادان برای این مادران ارائه گردد. انجام مطالعه با حجم نمونه بالاتر قابل طرح است.