نشریه پرستاری ایران

  این پژوهش تحقیقی نیمه تجربی است که به منظور تعیین تأثیر آموزش بر عملکرد مادران کودکان مبتلا به لوسمی در رابطه با پیشگیری از عفونت در مراجعین به بیمارستانهای تابعه دانشگاه های علوم پزشکی وابسته به وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی شهر تهران در سال 1374 به انجام رسیده است.

  در این پژوهش 35 مادر کودک مبتلا به لوسمی که حداقل سطح تحصیلات آنها پنجم ابتدایی، ساکن تهران، و فرزند حقیقی آنها مبتلا به لوسمی بود از جامعه پژوهش به صورت نمونه گیری تصادفی به عنوان گروه مورد انتخاب شدند. همچنین 35 مادر که شرایط فوق گروه مورد را داشتند، به صورت تصادفی به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. نمونه­ها در گروه مورد به پرسشنامه قبل از آموزش پاسخ داده و پس از اخذ آن، به اجرای برنامه آموزشی و دادن جزوه آموزشی اقدام گردید و پس از گذشت 4 هفته مجدداً همان پرسشنامه به نمونه­ها در گروه مورد داده شد. در گروه شاهد در آزمون اول پرسشنامه به آنها داده شد و پس از گذشت 4 هفته مجدداً همان پرسشنامه به نمونه­ها داده شد.

  ابزار کار پرسشنامه­ای مشتمل بر دو بخش بوده است که سئوالات بخش اول در مورد خصوصیات فردی واحدهای مورد پژوهش و سئوالات بخش دوم در زمینه عملکرد مادران در پیشگیری از عفونت بوده است. نتایج حاصل نشان دهنده تفاوت بین میانگین­های کسب شده در قبل و بعد از آموزش و مقایسه با گروه شاهد می­باشد، به طوری که میانگین امتیاز کل در قبل از آموزش در گروه مورد و آزمون اول در گروه شاهد به ترتیب 31/8 و 40/9 و بعد از آموزش در گروه مورد و آزمون دوم در گروه شاهد به ترتیب 57/19 و 2/11 بوده است. مقایسه امتیازات گروه مورد در قبل و بعد از آموزش از طریق آزمون تی مستقل و نیز مقایسه این امتیازات با گروه شاهد از طریق آزمون تی مستقل نشان داد که آموزش در مورد موضوع پژوهش با اطمینان بیش از 9/99 درصد موثر بوده است.

  در مورد تک تک سئوالات نیز تست آماری مک نیمار انجام، و در کلیه موارد تفاوت معنی دار آماری دیده شد.

  همچنین در مورد ارتباط میان مشخصات فردی واحدهای مورد پژوهش با تأثیر آموزشی از ازمون­های ضریب همبستگی پیرسون و تی مستقل استفاده شد و نتایج نشان داد که بین تأثیر آموزش با متغیر تأهل ارتباط وجود دارد.

  براساس یافته­های پژوهش پیشنهاداتی جهت پژوهش­های بعدی ارائه و کاربرد نتایج و یافته­های این پژوهش مورد بحث قرار گرفته است.