نشریه پرستاری ایران

  زمینه و هدف: ساختار چند‌بعدی کیفیت زندگی باعث شده است تا عواملی چون استرس بر آن تأثیر بگذارند. پرستاران شاغل در بخش‌های روانپزشکی سطح بالایی از استرس را در زندگی حرفه‌ای خود تجربه می‌کنند؛ بنابراین استفاده از شیوه‌های پیشگیرانه و کارآمد مدیریت استرس، ضروری به نظر می‌رسد. هدف از این مطالعه، تعیین تاثیر برنامه ایمن‌سازی در برابر استرس بر کیفیت زندگی پرستاران شاغل در بخش روان می‌باشد.

  روش بررسی: این مطالعه یک پژوهش تجربی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. واحدهای پژوهش را 60 نفر از پرستاران و بهیاران شاغل در بیمارستان ابن‌سینا شهر مشهد تشکیل می‌دادند که بر اساس تخصیص تصادفی به 2 گروه مساوی تقسیم شدند. ابزارگردآوری داده‌ها، پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 بود که در سه مرحله قبل از مداخله، پایان جلسه دوم و یک ماه بعد از مداخله تکمیل شد. مداخله شامل برنامه ایمن‌سازی در برابر استرس، متشکل از کارگاه 2 روزه 8 ساعته به فاصله یک هفته بود که برای گروه مداخله اجرا شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری کلموگروف-اسمیرونوف و شپیروویلک، کای اسکور، تی، آنالیز واریانس با مقادیر تکراری و فریدمن و SPSS نسخه 5/11 صورت گرفت.

  یافته‌ها: نتایج نشان داد میانگین نمره کیفیت زندگی کلی گروه ایمن‌سازی در برابر استرس، از 0/11 ± 2/89 در مرحله قبل از مداخله به 1/11 ± 4/97 در بعد از مداخله و 6/8 ± 8/105 در مرحله پیگیری یک ماه بعد تغییر یافته است که به طور معنی‌داری بیشتر از گروه کنترل می باشد (005/0> p ). در گروه کنترل نیز میانگین نمره کیفیت زندگی کلی در مرحله بعد از مداخله و مرحله پیگیری یک ماه بعد به طور معنی داری نسبت به مرحله قبل از مداخله کاهش یافت (001/0> p ).

  نتیجه‌گیری کلی: از آنجایی که برنامه ایمن‌سازی در برابر استرس، شیوه‌ای موثر برای بهبود کیفیت زندگی پرستاران می‌باشد، لذا پیشنهاد می‌شود به منظور ارتقاء کیفیت زندگی پرستاران و نیز بهبود کیفیت مراقبتها، مورد توجه مدیران قرار گیرد.