نشریه پرستاری ایران

  سندرم پیش از قاعدگی (PMS) یکی از شایع ترین اختلالات سنین باروری است. تعیین فراوانی و شدت این سندرم و علایم و نشانه هایی که آن را همراهی می کنند هدف مطالعه حاضر می باشد.

  کلیه دانشجویان دختر که در دانشکده های پرستاری- مامایی و مدیریت و اطلاع رسانی دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1384 مشغول به تحصیل بودند. (500 نفر)، در پژوهش شرکت داده شدند .هر یک از دانشجویان برای 2 ماه فرم یادداشت روزانه علایم پیش از قاعدگی ( PDSD ) را تکمیل کرده و عودت می دادند. معیار انجمن روانپزشکان آمریکا ( APA ) معیار تشخیصی PMS بود. برای تعیین شدت PMS و علائم و نشانه ها، میانگین امتیازات قایل شده برای دو سیکل قاعدگی، در نظر گرفته می شد که از صفر تا 3 متفاوت بود.

  از مجموع500 نفر دانشجویی که در پژوهش شرکت داده شدند 255 نفر فرم‌ها را تکمیل نموده و باز گرداندند. از بین 255 نفر، 43/78 درصد (200نفر) از PMS رنج می بردند. از بین مبتلایان 62 درصد دارای PMS خفیف 36 درصد متوسط و 2 درصد شدید بودند. 24 درصد از مبتلایان از نظر خلقی و 3 درصد از نظر رفتاری دارای علایمی در حد شدید بودند، ولی از نظر علایم جسمی این درصد صفر بود. علایم و نشانه های جسمی و خلقی با علایم رفتاری ارتباط معنی دار و مثبت داشت (00/0 P= ). بین علایم جسمی و خلقی نیز ارتباط مثبت و معنی داری مشاهده شد (00/0 P= ).

  با توجه به شیوع بالای سندرم پیش از قاعدگی و وجود علایم خلقی در دانشجویان مورد پژوهش تحقیقات در زمینه یافتن عوامل موثر در PMS در جامعه زنان ایرانی و همچنین درمان این اختلال برای آینده پیشنهاد می شود. شناخت علایم و نشانه های PMS در گزینش استراتژی های درمان کمک کننده می باشد.