نشریه پرستاری ایران

  آسیب‌های چشمی یک مشکل بهداشتی عمده و در عین حال قابل پیشگیری می‌باشد. اما علیرغم قابل پیشگیری بودن، بیش از نیم میلیون نفر سالیانه در دنیا در نتیجه صدمات چشمی بینایی خود را از دست می‌دهند. چنین صدماتی علت عمده نابینایی یک طرفه می‌باشد. حوادث خانگی بعد از حوادث شغلی شایع‌ترین علت آسیب‌های چشمی می‌باشند، به طوری که حوادث خانگی بین 15 تا 41 درصد از صدمات چشمی را تشکیل می‌‌دهند و در اکثر موارد علت این صدمات ناشی از ضربات غیرنافذ می‌باشد. این مطالعه با هدف تعیین میزان آسیب خانگی در مراجعین به مرکز اورژانس بیمارستان چشم پزشکی علوی تبریز انجام گردید.

  پژوهش حاضر یک مطالعه گذشته‌نگر مبتنی بر داده‌های موجود از اول فروردین 82 تا آخر اسفند 83 می‌باشد که تعداد 305 مورد با تشخیص آسیب‌های چشمی خانگی که به مرکز اورژانس بیمارستان چشم‌پزشکی علوی تبریز مراجعه کرده بودند، انتخاب و وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

  8/53 درصد مراجعین مرد و 2/46 درصد زن بودند، میانگین سنی نمونه ها 3/26 سال بود. بیشترین آسیب‌های چشمی خانگی را از نظر گروه سنی کودکان زیر 10 سال تشکیل می‌دادند که 9/7 درصد آن‌ها دختر و 4/15 درصد آن‌ها پسر بودند. آزمون کای دو ارتباط معنی‌داری را بین جنس، سن و آسیب چشمی نشان داد (05/0 P< ) . خراش قرنیه7/32 درصد بود، در 6/20 درصد موارد علت حادثه ضربات غیرنافذ بود.

  با توجه به شیوع آسیب های چشمی در منزل، آموزش مادران به عنوان فرد کلیدی در خانواده از اهمیت خاصی برخوردار می‌باشد. و پرستاران نقش اساسی و مهمی را در آموزش خانواده بر عهده دارند، همچنین بررسی دلیل شیوع آسیب های خانگی پیشنهاد می گردد.