نشریه پرستاری ایران

  آسیب ناشی از وسایل نوک تیز و برنده ، یکی از مهم ترین خطرات بیولوژیک برای کارکنان بهداشتی - درمانی به شمار می‌آید ، پیامد بیولوژیکی این آسیب ها ، می تواند بی نهایت خطرناک و زمینه ساز انتقال بیماری هایی مثل ایدز ، هپاتیت C,B گردد.

  این پژوهش با هدف بررسی تعیین فراوانی، ویژگی های آسیب ناشی از وسایل نوک تیز و برنده و اقدامات محافظتی و درمانی در تیم درمان و سایر کارکنان و طراحی فرم گزارش آسیب انجام شده است.

  پژوهش از نوع توصیفی بوده و کلیه کارکنان 3 بیمارستان تابعه دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد در آن شرکت داده شدند.

  نتایج نشان داد که 7/38 درصد کارکنان و تیم درمان سابقه آسیب در طی شش ماه گذشته را داشتند. بین سابقه آسیب و سن،گروه شغلی و بخش محل کار رابطه معنی دار وجود داشت ، بخش اورژانس نیز به عنوان پرخطرترین بخش
(6/53 درصد)، سر سوزن ها پرخطرترین وسیله (9/79درصد) و تزریقات پرخطرترین کار (6/47درصد) معرفی شدند، 60 درصد کارکنان حین کار از دستکش لاتکس استفاده نمی کردند، 9/7 درصد کارکنان هرگز درپوش گذاری سر سوزن های مصرف شده را انجام نمی دادند، تنها 2/44 درصد افراد خونروی از محل زخم را تشدید کرده بودند و فقط 6/23 درصد افراد اقدام به گزارش‌ آسیب کرده بودند و 97درصد گزارش‌ها به صورت شفاهی بوده است.

  با توجه به نتایج پژوهش که نشان دهنده ارتباط سابقه آسیب در کارکنان با نحوه به کارگیری وسایل و نحوه عملکرد آنان بود انجام برنامه آموزشی در زمینه تزریقات، سیستم صحیح گزارش دهی آسیب و احتیاطات عمومی (استفاده از دستکش لاتکس، عدم درپوش گذاری سرسوزن ها، استفاده از جعبه مخصوص دفع و...) و اقدامات فوری پس از آسیب به همه کارکنان توصیه می شود.