نشریه پرستاری ایران

  زمینه و هدف: اساسی ترین نقش پرستار، اعاده سلامتی از طریق فعالیتهای مراقبتی می‌باشد. در صورتی پرستاران می‌توانند به وظایف خود عمل کنند که از شرح وظایف و مسئولیت‌های خود، آگاهی کافی داشته باشند. از وظایف مهم روسای خدمات پرستاری آماده‌سازی کارکنان واحد پرستاری و اطمینان از صحت عملکرد آنان برای انجام فعالیتهای محوله به آنها می‌باشد. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی موانع اجرایی شرح وظایف تخصصی پرستاری کودکان در بیمارستان‌های کودکان شهر تهران در سال 1386 انجام شد.

  روش بررسی: این مطالعه توصیفی بر روی 63 پرستار و مدیر پرستاری شاغل در بیمارستان‌های اطفال شهر تهران، از طریق نمونه گیری تصادفی طبقه بندی انجام شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه‌های اطلاعات دموگرافیک و موانع اجرای شرح وظایف تخصصی پرستاری در بخش کودکان بود که به صورت خود‌گزارش‌دهی توسط نمونه‌های پژوهش تکمیل گردید.

  یافته ها: میانگین سن نمونه های پژوهش 92/8 ± ‌92/33 سال، میانگین سابقه کار بالینی 46/8 ± 19/9 سال، میانگین سابقه کار در بخش کودکان42/7 ± 97/7 سال،100 درصد مونث، 6/74 درصد پرستار و بقیه مدیر پرستاری بودند. نتایج نشان داد که در بعد مدیریتی «عدم تناسب بین تعداد پرستاران و تعداد بیماران»، در بعد آموزشی «کمبود دوره های بازآموزی و ضمن خدمت در بیمارستان»، در بعد انگیزشی «تسهیلات رفاهی و تفریحی ناکافی برای کارکنان پرستاری» و در بعد محیطی «کمبود فضای لازم جهت اجرای وظایف تخصصی پرستاری» مهمترین موانع می‌باشند.

  نتیجه گیری کلی: جهت حل مشکلات فوق، راهکارهایی مطرح، معیارگذاری و امتیازدهی شده، در نهایت راهکار برتر با عنوان «تشکیل�کمیته بازنگری، شفاف سازی و اجرای شرح وظایف تخصصی پرستاری کودکان در سطح کشور» پیشنهاد و مراحل اجرایی آن تدوین گردید.