نشریه پرستاری ایران

  زمینه و هدف: چاقی و اضافه وزن یکی از عوامل خطر بسیاری از بیمارها بوده و میزان شیوع آن در سالهای اخیر در بسیاری از کشورها بطور چشمگیری افزایش یافته است . بین افزایش مدت زمان تماشای تلویزیون در دوران کودکی و اثرات منفی آن روی رفتار و سلامت افراد همبستگی مثبتی دیده می شود. کم‌تحرکی و کاهش فعالیت فیزیکی به عنوان عامل مرتبط با چاقی کودکان مطرح شده است. یکی از دلایل تمایل کم به تحرک در دوران کودکی تماشای متوالی تلویزیون است که به نظر می رسد می تواند عامل خطری برای چاقی کودکان باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی همبستگی چاقی یا اضافه وزن و مشکلات رفتاری با تماشای تلویزیون در دانش‌آموزان دختر مدارس ابتدایی شهر تبریز می باشد.

  روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی مقایسه‌ای است. نمونه پژوهش شامل 300 نفر دانش آموز دختر (11-7 ساله ) از مدارس ابتدایی دخترانه تبریز بوده که از طریق طبقه ای تصادفی بر حسب نمایه توده بدن، انتخاب شده اند. اطلاعات مربوط به مدت زمان تماشای تلویزیون، بر اساس گزارش والدین در پرسشنامه مشخصات فردی اجتماعی در نظر گرفته شده و ارزیابی مشکلات رفتاری بر اساس چک لیست رفتاری کودکان صورت پذیرفته است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 5/11استفاده شده است.

  یافته ها: نتایج حاکی از آن بود که کودکان چاق و دارای اضافه وزن نسبت به گروه دارای وزن طبیعی، ساعت بیشتری را صرف تماشای تلویزیون کرده و از سطح فعالیت پایین‌تری برخوردار بوده‌اند. بین مدت تماشای تلویزیون و نمایه توده بدن، ارتباط مثبت و معنی‌داری مشخص شده است (005/0> P ،16/0= r ). کودکانی که بیش از 2 ساعت در روز به تلویزیون نگاه می‌کرده اند، BMI بالاتری داشته اند (011/0= P ). علاوه بر این زمان بیشتر تماشای تلویزیون با شکایات جسمانی کودکان همبستگی معنی‌دار نشان داده است (008/0= P ،183/0= r ).

  نتیجه گیری کلی: با توجه به اینکه تماشای طولانی‌تر تلویزیون در کودکان با افزایش وزن آنها ارتباط معنی‌داری داشته است، به نظر می رسد که کم کردن زمان تماشای تلویزیون می تواند به عنوان یک روش پیشگیری از چاقی، به خانواده ها توصیه شود.