نشریه پرستاری ایران

  زمینه و هدف: اضطراب یک پدیده عالمگیر بشری است. به کارگیری برخی از روش ‌ ها می تواند تا حدودی از اثرات مخرب اضطراب بکاهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط باورهای مذهبی دانشجویان پرستاری با میزان اضطراب آنان در دانشکده پرستاری و مامائی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران در سال 1384-1385 انجام شد.

  روش بررسی: این پژوهش از نوع ارتباطی پیش بینی کننده بود که در آن باورهای مذهبی دانشجویان مورد بررسی قرار گرفت. جامعه پژوهش کلیه دانشجویان پرستاری مقطع کارشناسی دانشکده پرستاری و مامائی دانشگاه علوم پزشکی ایران بوده که در هنگام پژوهش در دانشکده مشغول به تحصیل بوده ‌ اند که از جامعه فوق 108 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند، ابزار گردآوری داده ها شامل سه پرسشنامه بود. پرسشنامه اول مربوط به مشخصات فردی نمونه های پژوهش بود. پرسشنامه دوم سنجش باورهای مذهبی و شامل 30 سئوال 4 گزینه ای بود. پرسشنامه سوم اضطراب بک و حاوی 21 سئوال 4 گزینه ای بود.

  یافته ها: یافته ها نشان داد که 9/76درصد دانشجویان باور مذهبی زیاد دارند. میانگین نمره باورهای مذهبی نمونه ها 89/69 با انحراف معیار 35/13 بود؛ بین فعالیت مذهبی (دعا خواندن و....) و باورهای مذهبی ارتباط معنی دار وجود داشت (000/0 P= ) همچنین نتایج نشان داد که 9/51 درصد نمونه ها بدون اضطراب بودند. بین اضطراب دانشجویان و تجربه بحران در شش ماه گذشته ارتباط آماری معنی داری وجود داشت (001/0 P= ). در رابطه با تعیین ارتباط باورهای مذهبی با میزان اضطراب نتایج ضریب همبستگی اسپیرمن نشان داد که هرچه نمره باورهای مذهبی نمونه ها بیشتر بود، اضطراب نیز کمتر بود. (0001/0 P= ، 398/0 – r= ).

  نتیجه گیری: نتایج نشان داد، باورهای مذهبی با میزان اضطراب ارتباط دارد و نیز دانشجویانی که تجربه بحران را داشتند آسیب پذیری بیشتری نیز داشتند. بنابراین تلاش جهت حمایت دانشجویان به منظور پیشگیری از بروز اضطراب با توجه به باورهای مذهبیشان ضروری است.