نشریه پرستاری ایران

  زمینه و هدف: آموزش بالینی مهم ترین قسمت آموزش پرستاری بوده و کیفیت آن متاثر از عوامل زیادی است. یکی از مهم ترین این عوامل عملکرد بالینی مربیان پرستاری می­باشد. هدف این مطالعه تعیین و مقایسه دیدگاه مربیان و دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحدهای بناب و مراغه در مورد عملکرد بالینی مربیان پرستاری می­باشد.

  روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-مقایسه­ای تمامی مربیان بالینی (34 نفر) و دانشجویان پرستاری (200 نفر) دو واحد دانشگاهی مورد نظر با روش سرشماری شرکت نمودند. معیار ورودی مربیان عبارت بود از داشتن مدرک کارشناسی، حداقل یک سال تجربه آموزش بالینی، عدم انجام آموزش بالینی هم زمان در دیگر واحدهای دانشگاهی و معیار ورودی دانشجویان عبارت بود از اشتغال به تحصیل در سال سوم و یا چهارم کارشناسی پرستاری. ابزار جمع­آوری داده­ها یک پرسشنامه­ ترکیبی بود. قسمت اول این پرسشنامه مشخصات فردی-اجتماعی مربیان و دانشجویان را بررسی می­نمود. قسمت دوم شامل 27 گزینه بود که عملکرد بالینی مربیان پرستاری را از دیدگاه مربیان و دانشجویان پرستاری در شش حیطه شایستگی علمی و عملی، مهارت­های تدریس، مهارت­های ارتباطی، نقش حمایتی، نقش هدایت و رهبری و نقش تشویق کننده مورد سنجش قرار می­داد. این پرسشنامه با روش خودگزارش­دهی تکمیل گردید.

  یافته­ها: نتایج نشان داد که از دیدگاه دانشجویان و مربیان پرستاری عملکرد بالینی مربیان پرستاری در سطح نامناسبی بوده و بین این دیدگاه‌ها تفاوت وجود داشت. از سوی دیگر، در تمامی حیطه­ها دانشجویان بیشتر از مربیان خود عملکرد بالینی مربیان پرستاری را نامناسب گزارش نموده بودند.

  نتیجه­گیری : این یافته­ها نشان دهنده عملکرد بالینی نامناسب مربیان پرستاری دارای مدرک کارشناسی می­باشد. از آنجایی که در بسیاری از واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی بار اصلی آموزش بالینی دانشجویان پرستاری بر عهده این مربیان می­باشد بنابراین، توصیه می­شود مسئولین پرستاری این واحدهای دانشگاهی دوره­های آموزش ضمن خدمت مناسبی را برای مربیان بالینی در نظر بگیرند.