جلد 22، شماره 60 - ( آبان 1388 )                   جلد 22 شماره 60 صفحات 91-84 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Jahani S, Fayazi S, Sharafoddinzadeh N. Comparative study of the adverse effects of subcutaneous and intraveneous infusion in patients admitted to neurology ward. IJN 2009; 22 (60) :84-91
URL: http://ijn.iums.ac.ir/article-1-717-fa.html
جهانی سیمین، فیاضی صدیقه، شرف الدین زاده ناصر. مقایسه عوارض انفوزیون زیرجلدی و وریدی در بیماران بستری در بخش نورولوژی. نشریه پرستاری ایران. 1388; 22 (60) :84-91

URL: http://ijn.iums.ac.ir/article-1-717-fa.html


1- ، jahanisimin@yahoo.com
2- گروه مغز و اعصاب، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور، خوزستان، ایران
چکیده:   (12158 مشاهده)

  زمینه و هدف: هیپودرموکلایزیس روش تجویز مایعات است که از سال 1980 به طور فزاینده ای در کنار انفوزیون وریدی به خصوص در سالمندان و طب تسکینی مورد توجه قرار گرفته است. با وجود آن که استفاده از انفوزیون زیرجلدی در حال افزایش است، هنوز نیاز به اطلاعات مهمی در مورد ایمن بودن و عوارض ناشی از آن وجود دارد. هدف از این مطالعه، مقایسه عوارض دو روش انفوزیون زیرجلدی و وریدی در بیماران سالمند بود.

  روش بررسی: این پژوهش، یک مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بود. این تحقیق در بخش نورولوژی بیمارستان گلستان اهواز انجام گردید. 80 بیمار با سن 65 سال به بالا و با تشخیص استروک به طور تصادفی در دو گروه انفوزیون زیرجلدی و وریدی محلول نرمال سالین قرار گرفتند. برای ثبت اطلاعات نمونه ها و عوارض جانبی مشاهده شده از چک لیست، و برای تعیین شدت درد محل انفوزیون از مقیاس دیداری درد ( VAS ) استفاده گردید. عوارض جانبی موضعی برحسب وسعت به دو گروه مینور (تا10 سانتی متر) و ماژور (بیشتر از 10 سانتی متر) طبقه بندی شدند. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار استنباطی، نظیر تی تست و کای اسکور استفاده گردید.

  یافته ها: تعدادی از بیماران عوارض جانبی موضعی را تجربه کردند (45 درصد گروه زیرجلدی، 40درصد گروه وریدی). عوارض موضعی ماژور در گروه زیر جلدی (ادم و هماتوم شدید) 16درصد و در گروه وریدی (فلبیت و هماتوم شدید) 19درصد اتفاق افتاد. شایع‌ترین عارضه در گروه زیرجلدی، ادم موضعی (45 درصد) و در گروه وریدی، فلبیت (38 درصد) بود. دو روش از نظر فراوانی بروز عوارض جانبی موضعی تفاوت آماری معنی دار نداشتند.

نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان می دهد که جایگزینی مایعات با هیپودرموکلایزیس به اندازه روش انفوزیون وریدی در سالمندان ایمن و قابل استفاده است. بنابراین، در بیمارانی که قادر به دریافت مایعات از طریق خوراکی نبوده و یا دسترسی به وریدهای آن ها کار دشواری است، می توان به راحتی از روش هیپودرموکلایزیس استفاده نمود

متن کامل [PDF 234 kb]   (1946 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: پرستاری
دریافت: 1388/11/28 | پذیرش: 1393/6/3 | انتشار: 1393/6/3

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به {نشریه پرستاری ایران} می باشد.

Designed & Developed by : Yektaweb