نشریه پرستاری ایران

  زمینه و هدف: گزارش نویسی یکی از مهم ترین عملکردهای پرستار است که در حدود 28 – 13 درصد وقت آنان را به خود اختصاص می دهد. هیچ چیز به اندازه یک ثبت کامل و استاندارد نمی تواند بیانگر تمام مراقبت های داده شده به بیماران باشد.

  هدف از این پژوهش تعیین دانش و عملکرد پرستاران شاغل در بیمارستان های دانشگاهی شهر کرمان در مورد اصول گزارش نویسی پرستاری بود.

  روش بررسی: مطالعه توصیفی و تحلیلی بوده و 226 پرستار شاغل در این مطالعه شرکت نمودند. روش نمونه گیری به صورت سرشماری و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود که شامل سه بخش مشخصات فردی، سئوالات دانش و چک لیست عملکرد بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های مرکزی و پراکندگی و نیز از آزمون‌های کروسکال والیس و من ویتنی یو و ضریب همبستگی اسپرمن استفاده شد.

  یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد 9/46 درصد پرستاران در گروه سنی 26-22 سال با میانگین و انحراف معیار 45/6 ± 1/30 و 7/86 درصد زن بودند، 3/55 درصد پرستاران سابقه گذراندن دوره گزارش نویسی پرستاری را نداشتند. یافته ها همچنین نشان داد که 5/46 درصد پرستاران از دانش متوسط در زمینه اصول گزارش نویسی برخوردار بودند و عملکرد 85 درصد پرستاران بد بود و همچنین بین آگاهی و عملکرد پرستاران در زمینه اصول گزارش نویسی ارتباط معنی‌دار (001/0 > P 24/0 = r ) مشاهده گردید. بین گذراندن دوره گزارش نویسی پرستاری و دانش پرستاران نیز تفاوت معنی دار مشاهده شد (001/0 > P ). به طوری که میانگین رتبه دانش پرستارانی که دوره دیده بودند بیش از پرستارانی بود که این دوره را نگذرانده بودند.

  نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده بایستی در جهت ارتقاء آگاهی پرستاران نسبت به اصول گزارش نویسی با برگزاری دوره های آموزشی گزارش نویسی اقدامات لازم انجام داد و جهت عملکرد مؤثر بر ضمانت اجرایی آموزش های داده شده تأکید ورزید