نشریه پرستاری ایران

 کاتتریسم قلب به عنوان یک روش تشخیصی مناسب و قابل استفاده برای تشخیص و سامان دهی بیماری های عروق کرونر شناخته شده است، در حالی که انجام آن برای بیماران، ایجاد تنش و اضطراب می نماید. یکی از علل بروز و افزایش اضطرا ب، ترس از ناشناخ ت ه ها است، که با افزایش آگاهی بیماران از طریق آموزش، انتظار می رود این اضطراب کاهش یابد. لذا این پژوهش با هدف تعیین تاثیر آموزش بر میزان دانش و اضطراب بیماران در انتظار کاتتریسم قلب صورت گرفته است.

  این پژوهش از نوع نیمه تجربی تک گروهی و دو مرحله ای (قبل و بعد از آموزش) بوده است که بر روی نمونه ای 70 نفری انجام شده است. واحدهایمورد پژوهش به روش نمونه گیری مستمر انتخاب شده اند.

  یافته های پژوهش نشان داد که آموزش موجب افزایش دانش وکاهش اضطراب بیماران در انتظار کاتتریسم قلب گردیده است و تفاوت معنی دار آماری در مرحله قبل و بعد از آموزش بین میزان دانش و میزان اضطراب واحدهای مورد پژوهش وجود داشت. در ضمن یافته ها نشان دادند که متغیرهای جنس و وضعیت تأهل در تأثیر آموزش نقش داشته اند.

  نتیجه آزمون آماری t زوج نشان داد که بین اضطراب و دانش قبل و بعد از آموزش تفاوت معنی دار آماری وجود داشته است (000/0 p= ). ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین تفاوت میزان دانش قبل و بعد از آموزش و تفاوت میزان اضطراب قبل و بعد از آموزش همبستگی معکوس وجود داشته است (001/0 p= 395/0- r= ) به عبارت دیگر هر چه دانش نمونه ها بیشتر شده بود اضطراب آن ها کاهش یافته بود. با توجه به نتایج تحقیق پیشنهاد می شود که در برنامه های مراقبتی این دسته از بیماران، آموزش نیز در نظر گرفته شود. تحقیق فوق در بیمارانی انجام شد که در انتظار کاتتریسم قلب بودند، پیشنهاد می شود . با استفاده از روش های آموزشی متفاوت تحقیق های مشابهی بر روی بیمارانی که روش های تشخیصی و یا درمانی تهاجمی در مورد آن ها صورت می گیرد، انجام شود و نتایج آن با این تحقیق مورد مقایسه قرار گیرد.