نشریه پرستاری ایران

  مراقبت های بهداشت باروری در زنان معلول جسمی حرکتی مانند زنان سالم حائز اهمیت است. با توجه به این که زنان مبتلا به معلولیت های جسمی حرکتی برای دریافت مراقبت های بهداشت باروری دچار موانع گوناگونی می باشند این پژوهش با هدف تعیین مراقبت های بهداشت باروری دریافت شده طی دوران معلولیت در زنان معلول جسمی حرکتی انجام شده است.

  پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی است و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای بود که به صورت خود گزارش دهی تکمیل گردید. در این پژوهش 241 زن معلول جسمی حرکتی 49_15 ساله متأهل عضو جامعه معلولین ایران که به روش سرشماری انتخاب شده بودند، نمونه پژوهش را تشکیل داده اند.

  نتایج بیانگر آن بود که 1/3 درصد از مجموع نمونه ها (223 نفر) که در دوران معلولیت ازدواج کرده بودند، مشاوره جنسی دریافت کرده اند. و 9/2 درصد از کل نمونه ها (241 نفر) مشاوره جنسی بعد از ازدواج دریافت کرده اند. مراقبت های تنظیم خانواده (به جز اندازه گیری وزن و معاینه دستگاه تناسلی در اولین مراجعه) در کمتر از50 درصد از نمونه ها انجام شده بود. همچنین معاینه در اولین مراجعه بارداری (به جزآزمایش خون و ادرار) در کمتر از 37 درصد انجام گردیده بود. آموزش های دوران بارداری (به جز آموزش تغذیه و شیردهی) توسط کمتر از 35 درصد از زنان مورد مطالعه دریافت شده بود. تمامی مراقبت های دوره ای بارداری (به جز ویزیت دندانپزشکی) در 75_60 درصد از نمونه ها انجام شده بود. انجام آزمایش پاپ اسمیر در 9/14درصد و آموزش خودآزمایی در 6/4 درصد و معاینه پستان توسط کارکنان بهداشتی در 2/6 درصد نمونه ها انجام شده بود و هیچ کدام از زنان دارای سن بیش از40 سال جهت ماموگرافی ارجاع نشده بودند.

طبق یافته های این پژوهش، درصد پایینی از زنان معلول جسمی حرکتی مراقبت های بهداشت باروری را دریافت کرده بودند. لذا توصیه می شود این مسئله مورد توجه سیستم بهداشتی و درمانی و سازمان بهزیستی کشور قرار گیرد و تسهیلات لازم برای انجام این مهم فراهم شود. همچنین بررسی موانع دسترسی زنان معلول جسمی حرکتی به مراقبت های بهداشت باروری ضروری به نظر می رسد.