جلد 35، شماره 135 - ( اردیبهشت 1401 )
جلد 35 شماره 135 صفحات 105-94 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Moosavi S, Gholamnejad H, Hassan Shiri F, Ghofrani Kelishami F, Raoufi S. Challenges of Virtual education During the Pandemic of COVID-19: A Qualitative Research. IJN 2022; 35 (135) :94-105
URL: http://ijn.iums.ac.ir/article-1-3505-fa.html
URL: http://ijn.iums.ac.ir/article-1-3505-fa.html
موسوی سولماز، غلام نژاد حانیه، حسن شیری فاطمه، غفرانی فاطمه، رئوفی شهین. چالش‌های آموزش مجازی در دوران پاندمی کووید-19: یک پژوهش کیفی. نشریه پرستاری ایران. 1401; 35 (135) :94-105
سولماز موسوی1 
، حانیه غلام نژاد 2، فاطمه حسن شیری3 ، فاطمه غفرانی4 ، شهین رئوفی5
، حانیه غلام نژاد 2، فاطمه حسن شیری3 ، فاطمه غفرانی4 ، شهین رئوفی5
1- گروه داخلی جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم‌پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
2- گروه داخلی جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم‌پزشکی ایران، تهران، ایران. ،haniehgholamnejad@gmail.com
3- گروه هوش‌بری، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم‌پزشکی کاشان، کاشان، ایران.
4- گروه مدیریت پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم‌پزشکی ایران، تهران، ایران.
5- گروه داخلی جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم‌پزشکی لرستان، خرم‌آباد، ایران.
2- گروه داخلی جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم‌پزشکی ایران، تهران، ایران. ،
3- گروه هوش‌بری، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم‌پزشکی کاشان، کاشان، ایران.
4- گروه مدیریت پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم‌پزشکی ایران، تهران، ایران.
5- گروه داخلی جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم‌پزشکی لرستان، خرم‌آباد، ایران.
چکیده: (3834 مشاهده)
زمینه و هدف: اپیدمی ویروس کرونا هم‌زمان با سایر کشورهای جهان در ایران نیز لزوم رعایت فاصله اجتماعی و قرنطینه خانگی را مطرح و درنتیجه، ادامه آموزش حضوری را با اختلال مواجه کرد و آموزش مجازی راهکاری برای عدم توقف آموزش در مدارس و دانشگاه‌ها انتخاب شد. راهکاری که گرچه برای عدم توقف آموزش در کشور اتخاذ شده بود، اما دانشجویان و دانشگاه‌ها را با چالش جدید و پیچیدگی‌های خاصی روبه‌رو کرد. این مطالعه کیفی با هدف تبیین تجربیات مدرسین دانشگاه از مشکلات و چالش‌های آموزش مجازی در دوران پاندمی کووید-19طراحی و اجرا شد.
روش بررسی: این مطالعه یک پژوهش کیفی است که با روش تحلیل محتوای قراردادی با هدف پاسخ به سؤال «تجربه مدرسین دانشگاه از چالش‌های آموزش مجازی در دوران پاندمی کووید-19 چیست؟» انجام شد. مشارکت‌کنندگان شامل 24 نفر از مدرسین رشته‌های مختلف علوم پزشکی مانند پرستاری، مامایی، فیزیوتراپی، پزشکی، تغذیه و کاردرمانی در دانشگاه‌های علوم‌پزشکی دولتی و آزاد بودند که به‌صورت هدفمند انتخاب شدند. مدرسین رشته‌های مختلف در دانشگاه با مرتبه علمی حداقل مربی که همچنین دارای حداقل 3 سال سابقه تدریس بودند برای شرکت در پژوهش وارد مطالعه شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته با سؤالات باز استفاده شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل محتوای قراردادی با روش لاندمن و گرانهایم و با استفاده از نرم‌افزار مکس کیودا انجام شد.
یافته‌ها: دامنه سنی مشارکت‌کنندگان 30 تا 55 سال بود. 62/5 درصد مدرسین شرکت‌کننده، زن بودند. سابقه تدریس شرکت‌کنندگان از 3 تا 26 سال متغیر بود. از نظر مرتبه علمی 58 درصد استادیار، 20 درصد مربی، 16 درصد دانشیار و 6 درصد استاد تمام بودند. چالش‌های آموزش مجازی در سه طبقه اصلی شامل مشکلات فناوری، مشکلات فرایند تدریس و بستر تعاملی ضعیف و 12 زیرطبقه از تجربیات اساتید دانشگاه در رابطه با مشکلات آموزش مجازی استخراج شدند.
نتیجه‌گیری: با توجه به طولانی بودن تعطیلی دانشگاه‌ها و استفاده بلندمدت از آموزش مجازی، به نظر می‌رسد در دوران پیش‌رو نیز بخشی از آموزش‌ها به‌صورت مجازی برگزار خواهد شد. بنابراین لازم است مدیران و سیاست‌گذاران نظام آموزشی برنامه‌هایی برای رفع این مشکلات طراحی کنند تا با نهادینه شدن آموزش الکترونیک از این پتانسیل برای گسترش و سهولت یادگیری فراگیران استفاده شود.
روش بررسی: این مطالعه یک پژوهش کیفی است که با روش تحلیل محتوای قراردادی با هدف پاسخ به سؤال «تجربه مدرسین دانشگاه از چالش‌های آموزش مجازی در دوران پاندمی کووید-19 چیست؟» انجام شد. مشارکت‌کنندگان شامل 24 نفر از مدرسین رشته‌های مختلف علوم پزشکی مانند پرستاری، مامایی، فیزیوتراپی، پزشکی، تغذیه و کاردرمانی در دانشگاه‌های علوم‌پزشکی دولتی و آزاد بودند که به‌صورت هدفمند انتخاب شدند. مدرسین رشته‌های مختلف در دانشگاه با مرتبه علمی حداقل مربی که همچنین دارای حداقل 3 سال سابقه تدریس بودند برای شرکت در پژوهش وارد مطالعه شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته با سؤالات باز استفاده شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل محتوای قراردادی با روش لاندمن و گرانهایم و با استفاده از نرم‌افزار مکس کیودا انجام شد.
یافته‌ها: دامنه سنی مشارکت‌کنندگان 30 تا 55 سال بود. 62/5 درصد مدرسین شرکت‌کننده، زن بودند. سابقه تدریس شرکت‌کنندگان از 3 تا 26 سال متغیر بود. از نظر مرتبه علمی 58 درصد استادیار، 20 درصد مربی، 16 درصد دانشیار و 6 درصد استاد تمام بودند. چالش‌های آموزش مجازی در سه طبقه اصلی شامل مشکلات فناوری، مشکلات فرایند تدریس و بستر تعاملی ضعیف و 12 زیرطبقه از تجربیات اساتید دانشگاه در رابطه با مشکلات آموزش مجازی استخراج شدند.
نتیجه‌گیری: با توجه به طولانی بودن تعطیلی دانشگاه‌ها و استفاده بلندمدت از آموزش مجازی، به نظر می‌رسد در دوران پیش‌رو نیز بخشی از آموزش‌ها به‌صورت مجازی برگزار خواهد شد. بنابراین لازم است مدیران و سیاست‌گذاران نظام آموزشی برنامه‌هایی برای رفع این مشکلات طراحی کنند تا با نهادینه شدن آموزش الکترونیک از این پتانسیل برای گسترش و سهولت یادگیری فراگیران استفاده شود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
