BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://ijn.iums.ac.ir/article-1-326-fa.html
مقدمه: دوره‌نوزادی‌یکی‌از با اهمیت‌ترین‌دوران‌زندگی‌است. مهمترین‌علت‌مرگ‌و میر در این‌دوره‌کم‌وزنی‌و نارسی‌می‌باشد و بیشترین‌میزان‌خطر مرگ‌نوزادی‌ما بین‌نوزادانی‌اتفاق‌می‌افتد که‌وزن‌زمان‌تولد آنها پائین‌تر از 1000 گرم‌و طول‌مدت‌حاملگی‌کمتر از 30 هفته‌است. در نوزادان نارس وخامت و شدت بیماریها افزایش می‌یابد و یکی از علل اصلی مرگ‌این‌نوزادان‌سندرم‌دیسترس‌تنفسی‌است. در این‌صورت‌نوزادان‌مبتلا مکررا" دچار قطع‌تنفس‌و افت فشار اکسیژن‌خون‌شریانی‌می‌شوند.هدف: این تحقیق‌به‌منظور مقایسه‌میزان‌اشباع‌اکسیژن‌خون‌شریانی‌نوزادان‌نارس‌مبتلا به‌سندرم‌دیسترس‌تنفسی‌در دو وضعیت‌دمر و طاقباز انجام‌شده‌است.
نوع‌پژوهش: مطالعه‌از نوع‌متقاطع( cross over ) بود که‌در آن‌پژوهشگر نوزادان‌نارس‌مبتلا به‌دیسترس‌تنفسی‌را طی‌مدت‌دقیقه‌در وضعیت‌دمر و 45 دقیقه‌دیگر در وضعیت‌طاقباز قرار داده‌است، سپس‌آنها از نظر چگونگی‌اکسیژن‌گیری‌و مراحل‌هیپوکسی‌مورد مقایسه‌قرار گرفتند
نمونه: 60 نوزاد نارس‌از بین‌نوزادان‌با سن‌رحمی‌زیر 37 هفته‌که‌مبتلا به‌دیسترس‌تنفسی‌بودند نمونه‌پژوهش‌را تشکیل‌داده‌اند که‌به‌روش‌تدریجی‌انتخاب‌شدند.
نتایج: یافته‌های‌حاصل‌با استفاده‌از آزمون‌آماری T زوج‌مورد تجزیه‌و تحلیل‌قرار گرفت. نتایج‌بیانگر آن‌بود که‌میانگین‌درصد اشباع‌اکسیژن‌خون‌شریانی‌در وضعیت‌دمر بطور معنی‌داری‌بیشتر از وضعیت‌طاقباز بوده‌است(155/4 = t ،0001/0 p< )به عبارت‌دیگر میانگین‌اشباع‌اکسیژن‌خون‌شریانی‌از 94/99 در وضعیت‌طاقباز به/29 در وضعیت‌دمر افزایش‌پیدا کرده‌بود.
بحث‌و نتیجه‌گیری : با توجه‌به‌این‌یافته‌پرستاران‌می‌توانند با برقراری‌وضعیت‌مناسب‌در نوزادان‌نارس‌دچار سندرم‌دیسترس‌تنفسی‌از بروز حوادث‌هیپوکسی‌در آنها جلوگیری‌بعمل‌آورند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
