نشریه پرستاری ایران

  زمینه و هدف: آموزش به مددجو توسط پرستاران ، بهترین راهکار برای انجام مراقبت از خود می باشد. هدف از این مطالعه، آسیب شناسی فرآیندآموزش به مددجو از طریق توصیف و تفسیر درک پرستاران و بیماران از شیوه آموزش به مددجو در محیط‌های بالینی می باشد. سؤالات این پژوهش عبارتند از: 1- فرآیند آموزش به مددجو در محیط‌های بالینی چگونه است؟ 2- اجرای صحیح آموزش به مددجو تحت تأثیر چه عواملی آسیب رسانی می شود؟

  روش بررسی: پژوهش حاضر، یک مطالعه کیفی به روش تجزیه و تحلیل محتوا ست. نمونه ها شامل: 20 پرستار، 10 دانشجوی سال آخر کارشناسی پرستاری و 3 مربی کارشناس ارشد پرستاری و همچنین 10 بیمار بستری در بخش‌های داخلی و جراحی هستند. محیط مطالعه دانشکده پرستاری و مامایی و 2 بیمارستان عمومی شهر اراک و روش جمع آوری داده‌ها مصاحبه نیمه ساختار با پرستاران در گروه‌های متمرکز وجداگانه با بیماران بود.

  یافته‌ها: یافته های حاصل از مطالعه نشان داد عوامل مربوط به: 1- برنامه ریزی درسی و عملکرددانشکده (آموزش معمول و توجه ناکافی به نیازهای دانشجویان و...) 2- سرفصل نامناسب درس"فرآیند یادگیری واصول آموزش به بیمار" (مقطعی بودن درس، تأکید سطحی بر کاربرد نظریه‌های یادگیری در محیط بالین، عدم آشنا کردن دانشجویان با شیوه ایفای نقش در آموزش به مددجو و...) 3-کم توجهی به شرایط پرستاران بالینی 4-توجه نسبی به نیازهای آموزشی، فرهنگی وعادات بیماروخانواده وی 5- مدیریت آموزشی 6- نگرش افراد شرکت کننده به آموزش مددجو، در ساختاروفرآیند آموزش به مددجو مؤثر بوده اند و در بسیاری از موارد سبب عدم اجرای صحیح آن در محیط بالینی شده‌اند.

  بحث و نتیجه گیری: ضرورت آموزش به مددجو واهمیت نقش پرستاران دراین زمینه غیر قابل انکار است. عوامل آسیب رسان دراجرای صحیح آموزش به مددجو معلول سرفصل نا مناسب درس"فرآیند یادگیری واصول آموزش به بیمار" وسایر عواملی بوده است که سبب از دست رفتن این مراقبت در بالین شده است. آموزش صحیح واحد درسی جدید "فر آیند یادگیری واصول آموزش به مددجو" با شیوه ایفای نقش می تواند سطح توانمندی پرستاران در زمینه آموزش به مددجو را ارتقا دهد.