نشریه پرستاری ایران

  زمینه و هدف: پرستاران به دلیل ماهیت شغلی خویش با انواع تنیدگی­ها در محیط کار روبرو هستند و به دلیل کار در شیفت‌های کاری صبح، عصر و شب ، شیفت در گردش بودن از جمله افرادی هستند که مستعد ابتلا به انواع اختلالات خواب می­باشند. پرستاران زنی که مسئولیت نگهداری و مراقبت از خانواده هایشان را نیز بر عهده دارند، به دلیل برنامه خانوادگی خاص خود ساعات خواب کوتاه تری دارند و کیفیت خواب آن ها به دلیل نور، صدا و ... ضعیف می‌باشد. این پژوهش با هدف مقایسه کیفیت خواب پرستاران شاغل شیفت­های ثابت و در‌گردش انجام شد.

  روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی مقایسه­ای بود. نمونه پژوهش520 نفر از پرستاران شاغل در شیفت­های مختلف بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ایران بودند که از طریق نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای در پژوهش شرکت کردند. داده­ها با استفاده از ابزار ( Pittsburgh Sleep Quality Index ) PSQI جمع­آوری شد.

  یافته­ها: کیفیت خواب 6/69 درصد پرستاران شیفت ثابت خوب و کیفیت خواب 4/30 درصد بد بود، همچنین 2/56 درصد پرستاران شیفت در‌گردش کیفیت خواب خوب و 8/43 درصد کیفیت خواب بدی داشتند. نتایج آزمون کای اسکوئر نشان داد که بین کیفیت خواب پرستاران شیفت ثابت و پرستاران شیفت در‌گردش اختلاف معنی­دار وجود دارد به طوری که پرستاران شیفت ثابت از کیفیت خواب بهتری برخوردار بودند(001/0 P < ).

  بحث و نتیجه­گیری: مدیریت مناسب و کارآمد و برنامه­ریزی دقیق شیفت­کاری جهت کاهش اختلالات خواب پرستاران پیشنهاد می­شود. بهبود کیفیت خواب پرستاران می­تواند سلامت عمومی پرستاران و نهایتاً کیفیت مراقبت­های به عمل آمده از بیماران را ارتقاء دهد.