نشریه پرستاری ایران

  مقدمه‌ : سرطان‌ پستان‌ بعداز سرطان‌ ریه‌ دومین‌ عامل‌ مرگ‌ ومیر در زنان‌ به‌ شمار می‌رود. اگر چه‌ با گذشت‌ زمان‌ از نظر میزان‌ شیوع‌ روندی‌ رو به‌ افزایش‌ داشته‌، لیکن‌ میزان‌ مرگ‌ و میر طی‌ 3 دهه‌ اخیر ثابت‌ مانده‌ است‌ که‌ می‌تواند به‌ علت‌ تشخیص‌ زود هنگام‌ بیماری‌ در مراحل‌ اولیه‌ آن‌ باشد.

  هدف‌ :تعیین‌ عوامل‌ مستعد کننده‌ در ابتلای‌ زنان‌ به‌ سرطان‌ پستان‌.

  نوع‌ پژوهش‌ : مطالعه‌ از نوع‌ مورد شاهدی‌ بود که‌ در سال‌ 1378 در 3 مرکز آموزشی‌ درمانی‌ وابسته‌ به‌ وزارت‌ بهداشت‌، درمان‌ وآموزش‌ پزشکی‌ شهرتهران‌ انجام‌ شد. مشخصات‌ فردی‌، خانوادگی‌، باروری‌ و وقایع‌ تنش‌زای‌زندگی‌زنان‌ مبتلا به‌ سرطان‌ پستان‌ و غیر مبتلا (شاهد) طی‌ ده‌ سال‌ گذشته‌ بوسیله‌ پرسشنامه‌ بررسی‌ و سپس‌ مقایسه‌ گردید.

  نمونه‌ :120 بیمار مبتلا به‌ سرطان‌ پستان‌ و 120 زن‌ سالم‌ به‌ عنوان‌ گروه‌ شاهد که‌ به‌ طور تصادفی‌ انتخاب‌ شدند، در مطالعه‌ شرکت‌ داده‌ شدند.

  نتایج‌ : از بین‌ عوامل‌ فردی‌، خانوادگی‌ و باروری‌ وضعیت‌ تاهل‌ ( 006/0 = P )، سابقه‌ بیماری‌ خوش‌ خیم‌ پستان‌ (028/0= P )، سابقه‌ ضربه‌ شدید به‌ پستان‌ (031/0= P )، سابقه‌ عکسبرداری‌های‌ متعدد از قفسه‌ سینه‌ (045/0= P )، فعالیت‌های‌ ورزشی‌ (002/0= P )، مصرف‌ روغن‌ زیتون‌ (054/0= P )، مصرف‌ گوشت‌ سفید (01/0= P ) و مصرف‌ میوه‌ و سبزیهای‌ تازه‌ (00006/0= P )، سابقه‌ ابتلای‌ به‌ سرطان‌ پستان‌ در فامیل‌ درجه‌ یک‌ (044/0= P ) و سن‌ پدر هنگام‌ تولد فرد (023/0= P ) تعداد سقط‌ (046/0= P ) و نوع‌ سقط‌ (053/0= P ) ارتباط‌ معنی‌ داری‌ را با ابتلا به‌ سرطان‌ پستان‌ نشان‌ دادند. بین‌ وقایع‌ تنش‌ زای‌ زندگی‌ و ابتلا به‌ سرطان‌ پستان‌ نیز ارتباط‌ معنی‌ داری‌وجود داشت‌ (000/0= P ). براساس‌ آزمون‌ آنالیز رگرسیون‌ لجستیک‌ وقایع‌ تنش‌ زای‌ زندگی‌ بیشترین‌ همبستگی‌ را با ابتلای‌ زنان‌ به‌ سرطان‌ پستان‌ نشان‌ داد (0001/0= P و 394/0= R ).

  بحث‌ ونتیجه‌گیری‌ : دراین‌ پژوهش‌ عوامل‌ خطرزای‌ سرطان‌ پستان‌ شامل‌ وضعیت‌تاهل‌، بیماری‌ خوش‌ خیم‌ پستان‌، سابقه‌ ضربه‌ شدید به‌ پستان‌، عکسبرداری‌های‌ متعدد از قفسه‌ سینه‌، فعالیتهای‌ ورزشی‌، وضعیت‌ تغذیه‌، سابقه‌ ابتلا در فامیل‌ درجه‌ 1، سن‌ پدر هنگام‌ تولد، تعداد و نوع‌ سقط‌ و وقایع‌ تنش‌ زای‌ زندگی‌ بود که‌ متاسفانه‌ تعدادی‌ از این‌ عوامل‌ قابل‌ پیشگیری‌ یا کنترل‌ نیستند. ولی‌ درمواردی‌ که‌ امکان‌ مداخله‌ وجود دارد بر آگاهان‌ است‌ که‌ با برنامه‌ ریزیهای‌ صحیح‌ و آگاه‌ سازی‌ جامعه‌ از عوامل‌ موثر بر بیماری‌ و روش‌های‌ پیشگیری‌ از آنها، زنان‌ را از این‌ بیماری‌ خطیر بر حذر دارند.