نشریه پرستاری ایران

  زمینه و هدف: امروزه رضایتمندی بیماران، به عنوان یکی از شاخص های مهم جهت ارزیابی کیفیت ارائه مراقبت ها در نظر گرفته می شود. محدودیت حرکت پس از انجام آنژیوگرافی جهت کاهش خونریزی، با ایجاد خستگی، میزان رضایت‌مندی بیماران از مراقبت های ارائه شده را، تحت تأثیر قرار می دهد. هدف این مطالعه تعیین تأثیر تغییر پوزیشن بر شدت خستگی و میزان رضایت بیماران و همچنین پایش بیماران از نظر میزان بروز عوارض (خونریزی و هماتوم) می باشد.

  روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی بود، جامعه پژوهش از افراد ایرانی تبار 80 – 18 ساله ای که آنژیوگرافی تشخیصی غیر اورژانسی از طریق شریان فمورال را تجربه کرده بودند، تشکیل شد. نمونه ها پس از نمونه گیری به روش در دسترس، به صورت تصادفی به دو گروه شاهد و آزمون تخصیص داده شدند (35 نفر در هر گروه). گروه آزمون با روش مد نظر، و گروه شاهد طبق پروتکل رایج، پوزیشن دهی شدند. شدت خستگی و میزان رضایت‌مندی با استفاده از مقیاس‌های دیداری و میزان خونریزی و هماتوم با استفاده از خط کش طراحی شده، اندازه‌گیری شدند. در این پژوهش 70 بیمار (گروه آزمون و شاهد، هر یک 35 نفر) شرکت داشتند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری تی تست، مجذور کای، آنالیز واریانس با اندازه های تکراری، و تعیین همبستگی بین متغیرها استفاده گردید.

  یافته ها : یافته ها نشان داد که شدت خستگی در ساعت ششم، هشتم و صبح روز بعد از آنژیوگرافی به میزان معنی‌داری در گروه آزمون کمتر از گروه شاهد و میزان رضایت‌مندی در ساعت سوم، ششم، هشتم و صبح روز بعد از آنژیوگرافی به میزان معنی داری در گروه آزمون بیشتر از گروه شاهد بوده است (05/0 > P ). مجموع کل میزان خونریزی و هماتوم در دو گروه تفاوت معنی داری با یکدیگر نشان نداد (05/0 < P ).

  نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که تغییر پوزیشن بیماران پس از آنژیوگرافی با کاهش شدت خستگی و افزایش میزان رضایت‌مندی بیماران، بدون افزایش خطر خونریزی و تشکیل هماتوم همراه بوده است.