نشریه پرستاری ایران

  زمینه و هدف: اگر چه حاملگی یک واقعه طبیعی در زندگی زنان محسوب شده، لیکن مستلزم یک رشته سازگاری‌های فیزیولوژیکی و انطباق‌های روانشناختی است و در این راستا سابقه مرگ جنین یا نوزاد می تواند بر تطابق موفق با حاملگی جدید تأثیر گذاشته و یا با افزایش اضطراب در طی حاملگی فعلی عوارض جبران ناپذیری را به وجود آورد. از این رو مطالعه‌ای با هدف تعیین اضطراب در زنان باردار با سابقه مرگ جنین یا نوزاد و مقایسه آن با زنان نخست حامله انجام شده است.

  روش بررسی: این مطالعه از نوع مقایسه ای می باشد. جامعه پژوهش شامل دو گروه زنان نخست حامله و زنان باردار با سابقه مرگ جنین یا نوزاد بوده که با استفاده از نمونه گیری چند مرحله‏ای، تعداد 120 زن باردار ایرانی، با سواد، در سنین بین 40-20 سال، ساکن شهر مشهد که در سه ماهه سوم بارداری خواسته بودند انتخاب شدند. 40 نفر از نمونه ها با سابقه مرگ جنین یا نوزاد و فاقد فرزند زنده بودند، 80 نفر دیگر نخست حامله بودند. جهت کنترل عوامل مداخله گر کلیه نمونه‌ها از افرادی که فاقد بیماری جسمی از قبیل دیابت، فشارخون … ، فاقد سابقه اختلافات شدید خانوادگی، اعتیاد به مواد مخدر، نازایی، بحران روحی از قبیل جدایی، مرگ بستگان و یا وجود ناهنجاری مادرزادی در اعضای درجه یک فامیل بودند، انتخاب گشتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، فرم اطلاعات فردی و پرسشنامه اضطراب حاملگی ( POQ ) بود. به عبارات سنجش اضطراب نمره داده شد و میانگین نمره اضطراب دو گروه برای تمام عبارات POQ محاسبه و مقایسه گردید.

  یافته ها: نتایج آزمون تی نشان داد که تفاوت میانگین نمره اضطراب دو گروه در برخی عبارات معنی دار بوده است . همچنین میانگین اضطراب در زنان باردار با سابقه مرگ جنین یا نوزاد به طور معنی داری بیشتر از زنان نخست حامله بود (000/0 P= ).

  نتیجه گیری: با توجه به نتیجه پژوهش و افزایش اضطراب در زنان باردار با سابقه مرگ جنین یا نوزاد، تدوین برنامه‌های آموزشی، حمایتی و انجام مشاوره های روانشناختی برای این گروه آسیب ‏پذیر، ضروری به نظر می رسد. لذا پژوهشگران پیشنهاد می‌کنند مطالعه ای طولی در طی بارداری، همچنین در دوره بعد از زایمان صورت گیرد.